Bir daha seninle rastlaşma imkanı tanımıyor olmasıydı bu şehrin en korkunç yüzü.
Bunca yıl sönmemiş umudum, nisan değilse mayıs, perşembe değilse pazar..Atilla İlhan*
Bir şiirin içinde rastlamak mümkün mü?
Ben hep şarkılarda aradım seni
Sahi o bayıla bayıla okuduğum şiirleri dinliyor musun?
Ya da sen de benim gibi satırlar arasında mı dolaşıyorsun?
Ben sana geç kalmadım ama galiba sen bana geç kalacaksın..
Sana hoşçakal demeyeceğim çünkü daha hoş gelmedin..
Belki birgün bir şiirde buluşuruz seninle.🍀
Uğruna tüm gerçeklerimizi feda edeceğimiz hayallerimiz var
Şöyle hiç tanımadığım biriyle rastlaşsam. Hayatı hakkında hiçbir fikrim olmamasına karşın bir anlığına göz göze gelsek ve desem ki, 'gel bir rakı içelim seninle.' Tereddütsüz "evet" dese ve otursak rakı masasına. O derinlikli, yüreğinde bir veba gibi yuvalanmış acılarından söz etse ve hıçkıra hıçkıra ağlasa. Sonra ben anlatsam kimseye itiraf edemediğim hakikatlerimi, ben hıçkıra hıçkıra ağlasam. Sonra bizi çok mutlu eden olaylardan ya da ay ne aptalmışım be dediğimiz komik aptallarımızdan söz edip gülüşsek. Birbirimizin aptallıklarına kahkaha ile gülsek. Kimseye anlatamadığı gizli duygularını, korkularını, zaaflarını, tutkularını anlatsa bana, anlatsam ona. Sonra masadan kalkarken bunun son buluşmamız olduğunu bilsek ve bu sebeple birbirimize tutkuyla yani bütün kaslarımızla, gövdemizle sarılsak hatta hayat boyu unutulmayacak bu anımız için birbirimize ömür boyu hatırlayacağımız tutkulu bir öpüş bıraksak. Öpüşsek ve ayrı taraflara gittikten sonra birbirimizi bir daha hiç aramasak. Bu hayalin gerçekleşmesi için gerekirse tüm gerçeklerimi satardım.
Seni sevmek güzel şey. Güzel insansın, vesselam ama ben, tüm güzelliğine rağmen sana geç kalmayı, sana yetişemiyor olmayı hayat felsefesi bellemişim. Sana geç kaldığımın, sana bir daha yetişemeyeceğimin, seni bir daha yakalayamayacağımın farkındayım ama sana bilerek geç kalmadım ve ilk defa bunu yenmek için çok çabaladım. Bana inanmalısın. Çünkü gerçekten çok çabaladım. Sana gelmek için, sende kalmak için. Senin beni bekliyor oluşunu ya da bir gün her şeye rağmen beklemek isteyeceğini biliyor olsaydım, sana yıllar önce karanlık bir sokakta rastlamak isterdim. Yıllar önce o karanlıkta birbirimize ışık olalım isterdim. seninle yıllar önce bir şekilde rastlaşalım isterdim. Canımın içi, geçmişe her döndüğünde gözlerinin titreyişini ve sesinin çatallaştığını dahi sevmemek elimde değil benim. Seni bir gün tüm yaralarını sarıp sarmalamak isteyecek kadar çok sevdiğim için mutluyum ama bir anne şefkati gibi olmayacağı için de üzgünüm. Sana bu kadar geç kaldığım için, bir başkalarına emanet ettiğim için, üzgünüm. Benden önce dokunmuş olduğun hayatlara kırgınım. Zift gibi düşünen zihnin için üzgünüm. Gözlerindeki donuk bakışlar için üzgünüm. Ben, seni üzen her şeye ve seni acıdan kıvrandıran her geceye çokça üzgünüm. Artık hiçbir şey bilemiyorum. Tek bildiğim hayat bizi denk düşürmemek için sürekli beni öteliyor ve sana veda etmem gerektiğini söylüyor. Ama beni bilirsin ben korkağım, hiçbir vedayı edemem. Tüm zor konuşmalardan kaçarım. Sana geç kaldığım için, beni bağışla.
Görüyorum
Görüyorum gözlerinde
Sana hiç yazmamaliydim belki de
Neden insanlar her şeyi mahvediyor
Uzaktan seyrederken seni ,
Çok baskaydin.
Gözlerinde,
Gülüşünde,
SON, SON DEĞİL, SON DEĞİL BİLE DEĞİL
Mümkünsüz. Mümkün değil. Namümkün. Bizi anlatan bu kelimeyi daha farklı şekillerde de kullanabilirdim biliyorum. Sözlüklerdeki anlamı toplumca çok da bilinmeyen kelimeleri, zamanında senin yokluğunun sancısında geldiğim kültürel yükselme bilinsin diye sürekli kullanmak istedim ama artık buna ihtiyaç duymaktan vazgeçtim. Seni anlatabiliyor olmam