Zor olan bir şey var ... Biri var...
Zor kelimesinin cisimleşmiş hali.
Bir derdim var... Biri var...
Derdimde dermanımda o.
Hem zehirim hem de panzehirim o.
büşra koç
Şimdi size yeni bir kitap alışverişi yazım var derdim ama tepkilerden korkuyorum arkadaşlar :D
Bre cahil insan geçmiş karşıma derdim var dersin
Bir bak etrafına derdi sana kim verdi
kim verdi ise
Var git dermanı onda ara
Lakin bil ki derdi veren de odur dermanı veren de
Var git secde eyle dermanı ondan iste hele
Hayatımı yeniden yaşayabilseydim eğer;
Hastayken yatağa girer dinlenirdim. ben olmadığım zaman her şey kötüye gidecek diye düşünmezdim..
gül şeklindeki pembe mumu saklamaz yakardım..
Daha az konuşur, ama daha çok dinlerdim..
Yerler kirlense, masa örtüm lekelense bile daha çok arkadaşımı akşam yemeğine davet ederdim..
Oturma odasında tv
İlk evladım Köksal 1969 yılında
ikinci evladım Serdar 1971
üçüncü yavrum Hakan 1973
dördüncü oğlum da 1975 yılında dünyaya merhaba demişti.
13 Kasım Cumartesi 1976 gününden bir gün evvel Serdar'ın dişi çok ağrıyordu. Sabaha kadar ağlamış hiç yatmamıştı. En küçük oğlumu abisine (Köksal) bırakarak Serdar'ı dişçiye götürmeye karar verdik. Serdar
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
Gözleri beni çok korkutuyor hem de öylesine korkutuyor ki bakmaktan çok korkuyorum. Teslim olmamak için öyle çabalıyorum ki sanki oda bunu bilircesine beni yenmek için elinden geleni yapıyor. Hani o çok güvendiğim mantığım var ya ilk defa bir konuda işlemiyor. Sessiz kalmayı yeğliyorum bu da çaresizliğimi ortaya koyuyor ve en acı olay ortaya çıkıyor çaresizliğimle mücadele etmem. Hani her şeyin ilacı zaman derler ya sanırım zaman benim en büyük derdim.
Neden diye soruyorum kendime, neden bu acıyı çekmek zorundasın, neden ona odaklanmayı kendine mecbur kılıyorsun ve en önemlisi neden onu sevmek zorundasın. Bunların cevabını bildiğim halde neden kendime, neden diye soruyorum hala. Dedim ya gözleri beni çok korkutuyor. İşte o an teslim oluyorum, benliğimi kaybediyorum ve her seferinde çaresizliğime lanet ediyorum.
MAHMUT ÖZER