Sayılardan bahsetti. Verdiği basit bir örnekti. Dört nesneyi işaret etti, dört dergiyi. Onları saymamı istedi. Dört tane olduğunu söyledim. "Düşünmeye ihtiyaç duydun mu?" diye sordu. Hayır dedim, kolay olduğunu söyledim. Gerçekten nörolog olup olmadığından şüphe duymaya başlamıştım; daha çok sekizinci kattaki (psikiyatri koğuşu) hastaları andırıyordu. Beş dergi gösterdi, saymamı istedi. Aniden beynimin çalışmaya başladığını fark ettim gülümsedi, gözleri kısıldı. "Sayıyorsun, değil mi?" Şaşkınlık içinde ona baktım. Beşe gelindiğinde beynimizdeki yüzde onun saymaya başladığını açıkladı. önce altıda, sonra yedide saymasını öğretmek için beyin jimnastiği yapabilirdik. Bu şekilde beynimizin kapasitesi artardı, onu çalıştırdıkça daha fazla nöron harekete geçerdi. Tembel olmaması için onu yavaş yavaş çalıştırırsak gittikçe hızlandığını görürdük. Daha fazlasını öğrenmek istiyordum.
Sayfa 99Kitabı okuyor
Lola açısından bu hapishane benzeri yerde beni ziyarete gelmek de maceradan sayılıyordu. Biz ikimiz ağlamazdık. Bizim gözyaşı alabileceğimiz bir yerimiz yoktu.
— Gerçekten deli olduğunuz doğru mu, Ferdinand? diye sordu bana, bir Perşembe günü.
— Öyleyim! diye itiraf ettim.
— O halde, burada sizi tedavi edecekler, değil mi?
— Korkunun tedavisi
Sayfa 84Kitabı okuyor
*~●｡｡İnsanlar ve hayvanlar arasıdaki tek farkın, kendilerini kandırma ve yaşadıkları hayat konusunda cahil kalma biçimi olduğunu fark ettim. Hayvan ne yaptıklarını bilmez: doğar, büyür, yaşar ve düşünmeden, akıl yürütmeden, gerçek bir geleceği olmadan ölür. 𝙆𝙖𝙘̧ 𝙠𝙞𝙨̧𝙞 𝙝𝙖𝙮𝙫𝙖𝙣𝙙𝙖𝙣 𝙛𝙖𝙧𝙠𝙡ı 𝙮𝙖𝙨̧ı𝙮𝙤𝙧.
Sayfa 331 - Ayrıntı Yayınları Çeviren Orhan TuncayKitabı okuyor
*~●｡｡İzlemek ve düşünmek için tembel hareketler yapmaya başladığımdan bu yana, insanların yaşamda gerçekten 𝙤̈𝙣𝙚𝙢𝙡𝙞 𝙮𝙖 𝙙𝙖 𝙮𝙖𝙧𝙖𝙧𝙡ı olan herhangi bir şey hakkında 𝙜𝙚𝙧𝙘̧𝙚𝙜̆𝙞 bilmediklerini ve bu konuda aynı fikirde olmadıklarını fark ettim.
Sayfa 330 - Ayrıntı Yayınları Çeviren Orhan TuncayKitabı okuyor
Yas Terapisinde Yedi İleri Ders
"... Yakında gerçekleşecek olan ölüm, insanı, bilgeliğe ve yeni bir varoluş derinliğine sürükler. Hayat hakkında öğretecekleri çok şey olduğunu düşündükleri için gözlemci öğrenci terapistleri memnuniyetle kabul eden pek çok ölmekte olan hasta grubu idare ettim "Nasıl yaşanacağını öğrenmek için şu ana kadar, bedenlerimiz kanserle delik deşik olana kadar beklemiş olmamız ne yazık," dediklerini duydum bu hastaların."
Sayfa 175 - Kabalcı YayıneviKitabı okuyor
Benim birileri okusun diye yazma alışkanlığım hiç olmadı içimde bir yerde Nedenini bilemediğim ve birçok insanda benzerini gördüğüm bir itkiyle bir şeyler yazdım yazıyorum okudukça da görüyorum ki yazmak bir anlamda buluşmakmış aynı sıkıntıları aynı endişeleri aynı umutları paylaşanların buluşması zamanları farklı olsa dahi
Tecrübelerime
