Hepimizin çevresinde var böyle tipler
Said hakkında Ahmed Cemil'in belirgin bir düşüncesi yoktur çünkü Said'in belirgin bir varlığı yoktur. Said her soruya "evet" diyen, her duyduğu fikre, "Benim de fikrim budur," cevabını veren ama bütün bu dönekliği, özünde beyni çok duyarlı bir yörünge üzerinde çevrilmeye yazgılı olarak yaratılmış olmaktan başka bir nedenle seçmeyen bir gençtir ki kötülük etmez, iyiliğe davet olunmazsa iyilik etmek aklına gelmez, şahsının varlığından yokluğundan şüphe edilir.
Sayfa 30 - Can Yayınları - 12. baskıKitabı okuyor
"Bir də nəzərə alsaq ki, mən heç də tək-tənha, ağac oyuğunda deyil, adamların arasında yaşayıram, deməli, həyatım, bir o qədər də pis keçmir, dünyada məndən də bədbəxt adamlar var. Hərçənd ki, bu mənim fikrim deyil, anamındır, o tez-tez deyərdi ki, adam hər bir şeyə alışa bilər, nəyə desən tab gətirər."
Sayfa 81 - Qanun NəşriyyatıKitabı okuyor
Memed ağır ağır:
Bir fikrim var, diye başladı. Bilmem sen ne dersin bu işe?
Gene sustu. Sonra çabuk çabuk konuştu:
Bu köyün, öteki dört köyün; tarlasını, tarlasının hepsini. Kim ne kadar... Ne kadar ekiyorsa. Hepsini.. Ektiği kadar... Gerisini siz bilirsiniz. İşte böyle. Silahım elimde beklerim. Çakırdikenliğe de ateş...
Durmuş Ali:
Sayfa 320 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Eskiden masum bir fikrim vardı. Sanırdım ki, herhangi bir fenalık;
ruhumuzu baştan başa kirletir, ondan hiçbir temiz nokta bırakmaz. Halbuki
hakikatte her zaman böyle olmuyor. Maddî sükûtların manevî sükûtlardan bir
farkı var. Meselâ bir uçuruma düşen bir insan paramparça olup ölüyor. Fakat
manen düşen insanın bazen yalnız bir tarafı zedeleniyor, öte tarafları
tamamiyle salim kalabiliyor. Fahişeler, görüyorsunuz ki, aile muhabbetini hiç
kaybetmemiş, katiller görüyorsunuz ki, samimî surette seviyor, acıyor,
yardım ediyor. Ben de vak'aların şevkiyle bir hırsız ve dolandırıcı olup
çıkmış bulunduğum halde çocuklarımı ancak tamamiyle salim ruhlu
insanlarda bulunacak bir temizlik ve kutsiyetle seviyordum. Feriha ile Zehra.
Ben sırf onlar için her şeye katlandım. Bundan sonra da katlanıp gideceğim.
Çatının kenarına kırmızı renkle yazılmış bir mesaj var: Aptalları saygı duydukları zincirlerden kurtarmak zordur.
Donny yanıma tırmanıyor ve uzun bir nefes alıyor.
"Önce İncil'den alıntı yaptı, şimdi de Voltaire'den mi? Amaç ne?"
"Hiçbir fikrim yok," diyorum aşağı atlarken. "Ayrı ayrı mesajların ne anlama geldiğinin oldukça açık olduğunu
düşünmeme rağmen."
Canımı sıkan, kalbimi kıran, aklımı kurcalayan bir şey varsa, ne yaparsan yap, yedi kat döşek de koysan üstüne, uyuyamam. Şimdi de bir bezelyem var. Hayatımın günleri birbirinin aynısı. Hayatım bezelye tanesi gibi altımda durup beni rahatsız ediyor, uyutmuyor. İnsan hayatından kurtulur mu hiç? Çocukken cehennemde yanacağım diye kurtulmaz derdim, şimdi fikrim değişti, insan henüz yaşamadığı bir hayattan kurtulursa hiç yaşamamış sayılır. Ama ben yaşamak istiyorum
Sayfa 27 - Karakarga YayınlarıKitabı okudu
