Bir şaman öğretisi şöyle der :
İhtiyacımızdan fazla olan her şey zehirdir !
Kıskançlık, güç, tembellik, yiyecek, hırs,ihtiras,kendini beğenme, öfke, nefret,iyi niyet...
Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz.
Nehirler kendi suyunu içemez.
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez.
Doğanın anayasasında ilk madde şudur:
-Her şey birbiri için yaşar-
Eski çağlarda yürürlükte olan bir anlaştı bu. Bütünlüğü anlatırdı, özü iki cümleydi :
"Ben, biz olduğumuz zaman ben olurum"
"Ben ben olduğum için sen sensin"
Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz
Nehirler kendi suyunu içemez
Ağaçlar kendi meyvesini yiyemez
Güneş kendisi için ısıtmaz
Ay kendisi için parlamaz
Çiçekler kendisi için kokmaz
Toprak kendisi için doğurmaz
Rüzgar kendisi için esmez
Bulutların kendi yağmurlarından ıslanmaz
Doğanın anayasasında ilk madde şudur;
Herşey birbiri için yaşar!
Birbiri için yaşamak, doğanın kanunudur...
Eski çağlarda yürürlükte olan bir anlayıştı bu.
Bütünlüğü anlatırdı, özü iki cümleydi;
"Ben, biz olduğumuz zaman ben olurum."
"Ben, ben olduğum için sen, sensin."
Bir şaman öğretisi şöyle der.
"Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz.
Nehirler kendi suyunu içemez.
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez.
Güneş kendisi için ısıtmaz.
Ay kendisi için parlamaz.
Çiçekler kendileri için kokmaz.
Toprak kendisi için doğurmaz.
Rüzgar kendisi için eşmez.
Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz."
Doğanın anayasasında ilk madde şudur:
Her şey birbiri için yaşar. Birbiri için yaşamak,
doğanın kanunudur.