Hayat ve sonrası arasında var olan ince bir perde:
Ölüm.
Geçilmesi kaçınılmaz olan bir eşik.
Perdenin önü ve arkası...
Fakat zavallı insan!
Kendi zihninin ürünü olan yanılgılarla yaşanabilir kıldığı hayatına bir yanılgı da burada ekliyor.
Hayatın kendisi bile koca bir yanılsamadan ibaretken ve ölüm hayatın en mutlak hakikatiyken,
Nazım Hikmet
Taranta-Babu'ya Mektuplar
Nazım Hikmet Ran
Roma, 5 Ağustos 1935 - Sen Roma'yı kartpostallardan, tarih ve coğrafya kitaplarına basılan fotoğraflardan tanırsın. Taşları Sezar'ların ve Lejyon'ların kabartmalarıyla oymalı üç gözlü kapılar; kıyılarının yarısını fareler yemiş kocaman bir eleğe benziyen Koliseum; Batrus resul kilisesi meydanı ve
“İstiridyenin biri diğerine dert yanar:
’‘İçimde yuvarlak ve ağır bir şey var, bana acı veriyor” diğeri, kibirli bir memnuniyet içinde:
“Şükürler olsun ki içimde hiçbir sıkıntı yok, hem içimde, hem dışımda mutlu ve bütünüm”
O sırada oradan geçen yengeç şöyle der:
“Evet mutlusun halinden ve bütünsün, ama şunu söylemeliyim ki, diğer istiridyenin çektiği acının sebebi, içindeki eşsiz güzellikteki incidir.
İçinizdeki ağrınız Aşk'tandır.
Değerini bilin.
V’eda
Gerçekliğin içinde veya hayalimde bile değilken neredeyim ben? Ne aradığıma dair herhangi bir fikrim yok. Belki de böylesi iyidir derken o kadar uzaklara düşüyorum ki kendimi labirentin en başında buluyorum. İşte öylesine uzak yaşadığım duruma, öylesine uzak şeylere karşı bir ilgi uyanıyor içimde. Dikkatlice sokulup kulak kabartıyorum. Koyu