İki gözüm önüme aksın ki çok seviyorum lan seni. Senle her şeye varacak kadar çok, senle beraber yok olmayı isteyecek kadar çok. Hani nasıl anlatsam sevgilim, al götür buradan beni hiç bilmediğim yerlere. Ben bilmiş gibi yapmazsam o da benim ayıbım olsun. Tiyatroya gidelim beraber, sen otur bana romeodan bahset, ben o adamdan daha romantik olurum.
200. gün... Hayatımın en kötü 200 günü. Bunun böyle olması çok olağan dışı bir şey değil. Bana eğer bu ayrılıktan önce "ayrılık olursa nasıl olur" diye sorsaydılar, hemen hemen şu anki gibi bir durumu tarif ederdim. Yani beklenti dışı bir şey yok. Bu süreç ne kadar sürerse, bu günler de 201, 202... diye devam eder. Tabii ki de umut