Sevdiğimiz bir insanın yanlış yaptığını söylemek, ona yapılan bir ihanet değildir. Aksine bu bizim adaletli olduğumuzu ve karşımızdakinin de nihayetinde bir insan olduğunu gösterir. Onu olduğu gibi kabul etmek ayrı bir mesele, yaptığı yanlışın farkında olmasını sağlamak da ayrı meseledir. Ancak biz sevdiğimiz insanın yanlış bir davranışı (kişiliği demek değil,sadece hatalı olan davranışı) olduğunu kabul etmekte ve itiraf etmekte zorlanırız çünkü bu, onun bizim nezdimizdeki yüceliğine zarar verecektir. Sevdiğimiz insan bizim gözümüzde hatasızdır, mükemmel bir kişiliğe sahiptir, asla hataya düşmez-düşemez. Maalesef ki bu,ona yaptığımız en büyük haksızlıktır. Zaman zaman kendimizle bile çelişkiye düşeriz de yine de ona laf söyletmeyiz. Bu durumda yapılması gereken, sevdiğimizin kötü ya da yanlış olduğunu söylemek, kişiliğini ele almak değil, sadece şu ya da bu davranışını düşünmesi gerektiğini ona fark ettirmektir.