emine
@biremoski
psikolojik danışman
İstanbul
54 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
“Bir dileğe nasıl yardım edebilirsin?”
Mood :)
O sıralar beni üzen bir mesele daha vardı: Ne ben kimseye benziyordum ne de herhangi biri bana. “Tek başımayım ama onlar hep birlik”, diye düşünmekten kendimi alamıyordum.
… bugünün insanı pek çok bakımdan barbarlık çağı insanından daha üstün görüşlü olduğu halde, aklın, bilginin gösterdiği yoldan gitmeye bir türlü alışamamıştır.
Okur Takip Önerileri
İnsanın, muhakkak kendinin olduğu ve güvenlik içinde bulunduğu için sevdiği bir yeri olması gerekir. Dayandığın bir şey olmayınca, dünya tuzaklarla doludur.
Sayfa 85Kitabı okudu
“Bazı şeyler nettir,bilinir ama net olmasına,bilinmesine rağmen,anlamsızdır,tuhaftır.Anlamak için sorulur,o cevabı bilinen,en basit soru.Ama isteyen cevap değil,konunun anlamlanmasıdır aslında.”
Hayat, çok defa bir şeye asılmakla kabildir.
Sayfa 240Kitabı okudu
“ Bazen böyle olurdu,hayatını değiştirecek eşikte dikilirdi insan da,kendisini anca otobüs bekliyor sanırdı. Sonra geriye dönüp baktığında, tabii geriye dönüp bakacak kadar aklı varsa,fark ederdi o eşiği.”
Ah şu büyükler...
“ Büyüyünce yapılması gereken şeylerden biri de bir şeyin tam tersini söylemek için cümlelere değil kelimesini eklemek.Bence, kötü değil aslında kötü anlamına geliyor.Kuaförden sonra okula gelen öğretmenimiz bize saçlarının nasıl göründüğünü sorduğunda da aynı şey olmuştu.Bütün erkeklerin saçlarının berbat gözüktüğünü düşündüğünden emimim,ama hepsi öğretmeni mutlu edip bize sınav yapmasını engellemek için ‘Kötü değil öğretmenim,’ demişti.”
Meselenin özü
“ ‘Allah beni hangi boşluğu doldurmam ve ne yapmam için gönderdi acaba dünyaya?’ Bütün mesele, bu sorunun cevabını bulabilmek. Sadece ve sadece, bunu bulmak için yaşıyoruz aslında. Fark edebilirsek.”
“Fakat bu dünya cennet olmaya inatla direnir.”
“Mutsuz zamanlarında her şey hakkında konuşabileceğiniz insanlar tanıyor olmak,bir mutluluktur.”
“Asıl büyük yaşama becerisi, talihin gölgeli yanında lazımdır insana, gökten bahtsızlık yağarken, herhangi bir şeyi kabullenmek zor geldiğinde.”
“Hayattan aldığımız her zevki ona muadil bir ıstırapla ödediğimizi bildiğim için,hiç bir şeyden yüzde yüz saadet ümit etmiyor ve yüzde yüz felaketten korkmuyordum. Bunun ikisi de imkansızdır. Çünkü ruhi varlığımız fazla kederin muvazenesine istinat eder,işte en büyük adalet ve müsavat ! İnsan çektiği ıstırap nispetinde zevk duyar: Ne kadar acıkırsa yemekten, ne kadar yorulursa dinlenmekten, ne kadar ararsa bulmaktan o kadar zevk alır. Eğer bir adamın hayatında duyduğu haz ve keder yekunları hesap edilecek olursa görülecektir ki hiçkimse kimseden daha fazla ne mesut ne de bedbahttır. Hepimiz kahkahalarımızı gözyaşlarımızla ödüyoruz ve bu hususta bir dilenci bir milyarderden farksızdır.”
“Düşün ki her an ben değişiyorum,her an sen değişiyorsun, buna rağmen birbirimizi nasıl tanıyabiliyoruz ? Bu kaçan benliklerimizi birbirimizde aramak tecessüsü olmasaydı bir saniye konuşabilir miydik ?”
Ne tarih bir zamandır,ne de gelişme.Her ikisi de peşpeşeliği belirtir.Zaman ise bir durumdur .Semender ateşte nasıl evindeyse,zaman da insanın ruhuna öyle yerleşmiştir,ona can veren öğedir.
