Melek
@birgaripasosyall
Ma solitude, mon hermitage, mon repos
Ofisin teknoloji bilen bireyi
Yüksek Lisans
Mersin
Mersin, 21 Aralık 1995
82 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ama bazı insanlar için o dönem belli belirsiz bir iyimserlik dönemiydi; Maycomb'a son günlerde, korkudan başka korkacağı bir şeyin olmadığı söylenmişti.
Okur Takip Önerileri
264 syf.
·
Puan vermedi
·
70 günde okudu
Yaşamı, her anının bir anlamı olacak şekilde kurmalı.
İşgal ettiğim yer öylesine küçücük, evrende bulunmadığım ve umrunda bile olmadığım alanın yanında öylesine ufacık, yok sayılacak kadar küçük ki... Ve yaşayacağım zaman dilimi benim bulunmadığım ve bulunmayacağım sonsuz zamanın yanında öylesine az ki...
ayrıca insan içinde "olup biteni" her zaman yüksek sesle dışa vurabilir mi?
Yanılmıyorsam, mutluluktan konuşuyorduk. Kendimden söz ediyordum size. Birden "mutluluk" sözcüğü çıktı ağzımdan. Söyler misiniz, sözgelimi müzik dinlerken, sevdiğimiz insanlarla güzel bir akşam geçirirken, onlarla sohbet ederken duyduğumuz haz neden daha çok bir yerlerde var olan büyük bir mutluluğun yansımasıymış gibi gelir bize? Nedeni nedir bunun? Belki siz hiç tatmamışsınızdır bu duyguyu?
Deyimi bilirsiniz: "Mutluluk bizim olmadığımız yerdedir."
İnsan nasıl değer vermez kendine? Bir değerim yoksa, bağlılığım kimin ne işine yarayacak!
Günümüzde aile veya toplum içinde acımasızca yadsımayacak bir tek kurum gösterirseniz bana, o zaman dediklerinizi kabul etmeye hazırım.
Oysa sonra anladık ki, toplumsal yaralardan söz etmek boşuna zaman kaybetmekten başka bir işe yaramıyor, bizi yalnızca bayağılığa ve ukalalığa götürüyor; gördük ki, toplumun önderleri ve suçlayıcılar denilen aklı evvellerimiz bir işe yaramamaktadır ve bizler boş yere çabalayıp durmaktayız, bir çeşit sanattan, bilinçsiz bir yaratıcılıktan, parlamentarizmden, barolardan, bilmem daha nelerden dem vuruyoruz ama karnımızı doyuracak bir lokma ekmek bulamazken ve en kabasından batıl inançlar iflahımızı keserken, anonim şirketler sırf dürüst insanımız az olduğu için karınlarını, ceplerini tıkabasa doldurmaktadırlar; devletin yerleştirmeye çalıştığı özgürlükse hiç işimize yaramamaktadır, çünkü köylümüz, sırf meyhanede içebilmek uğruna kendi kendi soymaktan mutludur...
HÜKÜMET: Evet!
CEMAAT: Evet!
KALABALIKTAN BİRİ: Durun! Siz kardeş değilsiniz!
HÜKÜMET: Nasıl yani? Biz kardeş değil miyiz?
CEMAAT: Ama biz servet bölünmesin diye evleniyorduk, miras aile içinde kalsın diye şey yapıyorduk...
KALABALIK (koro): Siz yapın yine, biz bakmıyoruz!
