birgaripruhhali
@birgaripruhhali
26 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Ailemizi aynı çatı altında kilitleyen şey eşyaydı sanki; tek sandalyesini kullanmadığımız dört kişilik yemek masamızdı, odalarımızı birbirine bağlayan koridorlardı, yüzümüzü birbirimizin ıslaklığını kuruladığımız havluydu, paltolarımızı birbirine sarılma mesafesini muhafaza eden Portmanto, çamaşırlarımızı birbirinin kirli sularında döndürüp duran çamaşır makinası…
Sayfa 49 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Doğa olaylarının, özellikle insanlığın gezegenimizin yaşına kıyasla oldukça güdük tarihinde felaket olarak kayda geçenlerin, yeryüzünü hunharca değiştirirken küçük kalplerimizi de ıskalamadığını 13 yaşında öğrendim. Bir depremle.
Sayfa 47 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
İnsan, hayatında çok nadiren bir hikayenin sonuna geldiğini anlıyor.
Sayfa 45 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Çok sevmenin, ölüp bitmenin, birbirini zalimce hırpalamanın büyük yangınından uzakta, serin bir yerindeyiz artık hayatın. Aramızda birkaç santim var. Ama birimiz uzanıp diğerini öpüverecekmiş gibi bir yakınlık değil bu. Bilakis, artık hiç kısa olmayacak bir mesafe aramızdaki. İkimizin de korumaya sessizce mutabık kaldığı bir mesafe.
Sayfa 45 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Ama şimdi gidersem vesilesi olduğum hüsranın ağırlığıyla sokağa çıkar çıkmaz bir kamyonun altında kalmaktan korkuyorum. Onunkinden değil, kendi ahımdan korkuyorum. Ben bu hayatta en çok kendi ahlarımdan korkuyorum.
Sayfa 35 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
O da gittikten bir süre sonra kendimi ormanını yitirmiş bir ağaç gibi hissetmeye başladım, çölün ortasında tek başına bir Tenere ağacı, bir ormanın son üyesi.
Sayfa 18 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Zira her şeyden önce bir ülkeden nasıl gidilir, bir ülke nasıl geride bırakılır, bir ülke insanın ne zaman canına tak eder, insan bir ülkenin tekmesine tokadına hangi noktada artık dayanamaz olur sorularını yanıtlamam gerekiyordu. Bunlar benim bilmediğim şeylerdi. Ben bu hikayenin yolcu edeniydim, burada kalmayı seçeni…
Sayfa 18 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Dünyanın bittiği yerdeyim.
Sayfa 11 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar ikiye ayrılır: Beşikten mezara sabit kadem bir isimle anılanlar, yani içine doğdukları hakikate uygun, kimliğe sadık kalanlar; bir de isimlerini koruyamayanlar, yani harfleri yapboz, ruhları arızalı olup da durmadan yeni adlar ve lakaplar alanlar, isim bolluğunda tarifsiz kalanlar.
Sayfa 374 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
Değil toplumlar ya da topluluklar, bireyler dahi geçmişin soluğuyla şekillenirler. Ya soluğuyla ya yokluğuyla. Her iki durumda da hafıza mühimdir. Ondan kaçmaya çalışanlar sahte bir hafiflik peşindedir.
Sayfa 268 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
Eğer çay bardağı kadar kırılgansan ya kaynar suyla asla karşılaşmamanın bir yolunu bul ve ideal bir kocaya varıp ideal bir hayat sürmeyi umut et, ya da yavrucuğum, bir an önce kırılmaya bak. Bütünün bir işe yaramazsa kırıkların bir işe yarar belki.
Sayfa 227 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
Ona göre isyan etmeyen, kurulu düzeni ve tekmil adaletsizlikleri tevekkülle karşılayıp Allah’ın rahmetinden Sual etmeyen kişi ottan böcekten farksızdır. Hayatın özü direnişte yatar. Ancak direnenler insan gibi yaşar. Geri kalan insanlar ikiye ayrılır: nebatgiller - her şeyle barışıktır bunlar- ve çay bardakları -pek çok şey ile barışık olmasalar da karşı çıkacak güce sahip değillerdir. Birinci grup en habisi ama ikinci grup en zavallısıdır.
Sayfa 227 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
Bir hikâyeyi tekrar tekrar dinlersen, anlatıyı içselleştirirsin. İçselleştirdiğin anda da başkasının hikayesi olmaktan çıkar. Hatta hikâye olmaktan bile çıkar, gerçek olur, senin gerçeğin. Kendi gerçeğinmiş gibi canını dişine takıp mücadele edersin. Bu yüzden yirmisine gelmemiş bir sürü Ermeni-Amerikalı, dedelerinin ninelerinin anlattıkları hikayeleri bu kadar derinden yaşıyorlar. Zamanda donmuş bir anlatı.
Sayfa 217 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
Neyse ne! Dünyada zaten boktan bir yerdi. Geçmiş, gelecek, burası, orası… Hepsi birdi. Her yerde aynı Istırap. Tanrı’ya yoktu ya da hepimizi içine attığı sefaleti göremeyecek kadar uzaktaydı. Hayat alabildiğine acımasızdı.
Sayfa 173 - Metis YayıncılıkKitabı okudu