Kendime dokunur dokunmaz, kendimi eksik hissediyorum çünkü kendi temasımda başkalarının bana verdiği ama benim bilmediğim ve asla bilemeyeceğim bir gerçekliğin farkına varıyorum.
Sayfa 144
Türk Romanınn sorunu kişiliktir.
İnsanımızın kişilik kazanma savaşının önemini henüz kavramamış olmasıdır.
Kendisiyle hesaplaşma diye bir kavramın
varlğından habersiz oluşundandır.
Bunun için romanımız düzmecedir.
Diyalektik gibi gerçekten büyük kavramların gerisine sığınan cüceler ordusu oluşundandır.
Köylünün sefil yaşayışı olgusu
büyük
"Jan Valjan inanıyordu ki, herkes hırsızdı. Devlet bile, kazanmış olduğu hem de on dokuz senede kazanmış olduğu parayı eksik vermişti. Ya bu fabrikatör? O da bir hırsız değil miydi? Biri büyük biri küçük hırsız... Fakat hapis yatan kendisiydi..."
Sayfa 35Kitabı okuyor
25
Hiç sahip olmadığımız, sahip olmanın nasıl bir şey olduğunu bile bilmediğimiz bir şeyin yokluğu, tekinsiz bir duygu verir bize. Yok, ama olsa ne olacaktı? Daha mı güzel olacaktım? Daha mı akıllı, daha mı zeki, daha mı cazip? Yoksa hiç bilmediğim, tanımadığım başka bir şey, başka biri mi olacaktım?
Sayfa 29Kitabı okuyor
Müşfik Baba’dan mıdır yoksa bulunduğumuz mekandan mıdır bilinmez müthiş huzurlu başladı bu kitap benim için. Mis gibi kahve ve kitap kokusu arasında bir sahaf dükkanındayız. Müşfik Baba kapının önündeki delikanlıya hayranlıkla bakarken biz de daha kim olduğunu bile bilmeden sahipleniyoruz onu. Yazarımız Güven Kemerkaya‘nın 
Güven Kemerkaya okurunu hemen
31 Mart Yerel Seçimleri Bağlamında Marksizmin Tarihsel Doğruluğu Üzerine
Bilindiği gibi “Yüzyılın Felaketi” AKP iktidarı, devlet gücünü bütünüyle elinde tutmasına rağmen 31 Mart Yerel Seçimlerinde ağır bir yenilgi tattı. Bir ABD-İngiltere-İsrail yapımı proje partisi olan AKP, emperyalist efendileri tarafından iktidar koltuğuna oturtulduğu 3 Kasım 2002’den beri ilk kez bu kadar ölümcül, tedavisi çok zor bir yara almış
6.cilt
3."Ölçü ve tartıda hîle yapanların vay haline! Onlar, insanlardan bir şey ölçüp aldıkları zaman ölçüyü tam yaparlar; kendileri onlara bir şey ölçtükleri veya tarttıkları zaman eksik yaparlar. Onlar, büyük bir gün için tekrar diriltileceklerini sanmıyorlar mı? O gün insanlar âlemlerin Rabbi huzurunda duracaklardır."
Sayfa 142Kitabı okuyor
"Gözlerim seni arıyor
Seni arıyor, bekliyor, özlüyor bu kalp.
Seninle dolu, seninle eksik, seninle tam.
Gözlerim seni arıyor, ve bir gün bulacağını bilse de,
Her geçen gün biraz daha özler, biraz daha arar seni."
İlk defa biri ciddi ciddi bir şekilde oturup bana şiir yazdı yaa 😂😂
“ Tek gözlü biri bir körden daha kusurludur. Neyinin eksik olduğunu bilir.”
Asıl önemli olan şudur ki, akıllı “sıradan” biri bazen (belki yaşamı boyunca sürekli) kendini bir dâhi, orijinal bir insan olarak görse de, kalbinde onu sonunda umutsuzluğa düşürecek kadar ileri gidecek bir kuşku kurtçuğu da hiçbir zaman eksik olmaz. Buna boyun eğecek olursa da, içine işlemiş kibri tümüyle zehirlenir.
Sayfa 587Kitabı okuyor
İki eksik, bir yanlış ile bay Edward.
Körfez Bölgesi, Irak Suriye, Filistin ve Afganistan'da petrol ve stratejik hâkimiyet uğruna girilen mücadelelerle süren hattı düşünelim. Bunların kontrpuanı olarak da sömürgecilik karşıtı milliyetçiliğin yükselişini kısa süreli liberal bağımsızlık, askeri darbe, isyan, iç savaş, köktendincilik, irrasyonel mücadele ve son "yerli" topluluklarına yönelik tavizsiz vahşet dönemlerini düşünelim. Bu evre ve dönemlerin her biri, kendi çarpık "öteki" bilgisini, indirgeyici imgelerini, ihtilaflı problemlerini üretti.
seher vakti
Kızılgerdan şakıyor, vakit sehere akıyor ve Rab “Göklerde ve yerde bulunanlarla dizi dizi kuşların Allah’ı tesbih ettiklerini görmez misin? Her biri kendi duasını ve tesbihini (öğrenmiş) bilmiştir. Allah, onların yapmakta olduklarını hakkıyla bilir.” diyor. (Nur, 41)
Ne eşsiz bir an! Daha ne olsun, bir şükrümüz eksik, koyalım başı secdeye, çoğaltalım şükrü ki görebilelim nimetleri.
O şunu yapmış, bu bunu... bırakalım. Okudum Kelamullah’ı ve tekraren gördüm ki vallahi bize bir kendimiz sorulacak.
7 Şubat 2021
İçinde bir tutam delilik olmayan hayat, eksik bir hayattır.
Bir trene binmek, rastgele defolup gitmek istiyorum, der 
Attila İlhan Sisler Bulvarı'nda. Hepimizde var o biraz yola çıkma isteği, kimimiz olduğumuz yerden kaçmak istiyor, kimimiz anlamını kaybettiği hayatı yeniden bulmak. Sahi, sizinki neden?
Hayatın anlamı nedir?
Yaşıyor mu yoksa sadece nefes mi alıyoruz?
Sanki hep bir şeyler eksik gibi ama
Bir kadının her şeyin yanlış olduğunu göre göre birinden gidememesi aşka beslediği umut muydu, yoksa karşısındakini düzeltmeye olan inancı mı? Zamanında verilmiş bir veda kararının ardından çekilecek olan acı, ağır hasar aldıktan sonra çekilecek acıdan daha büyük değildi. Görmüyorduk, göremiyorduk. İçinde canlı yetiştiren, büyüten kadınların erkekleri tamir etme çabası dinmiyordu. Eksik sevgileri yanlış mekan ve zamanlarda tamamlama hissi bitmiyordu. "Emek verdim gidemem, nasıl olsa düzelir, bir gün beni anlar, toparlarız, aslında iyi biri ama..." İşte bizleri ilişkilere hapseden bu cümleler gün geliyor ayağımıza pranga, boynumuza halat ve ayağımızın altından itilen sandalye oluyordu.
Sayfa 173 - Doğan KitapKitabı okudu
