öylesine biri
@birisiistebirisi
öylesine yaşamalı
54 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Duraksız zamanın duyguları bekleyen tek durak sakini, tek bekleyeni ben kalmıştım...
Uzun zaman olmuştu öyle elime kalemi alıp bir şeyler yazmayalı. İyi mi olmuştu kötü mü olmuştu pek bilmesem de bu duyguyu hiç özlememişim onu fark ettim. Dilimden dökülenleri kaldırabiliyorum, buradalar iste ama ya gözümden dökülenler... Onlar çok farklı çok garip. Bu kadar eksik olurken nasıl da bana ağır geliyor ama. Yine mi başa dönüyorum. Hep mi başa döneceğim ben. Böyle mi olacak. Tamam diyorum oldu diyorum busun sen diyorum öyle gurur doluyor mutlu oluyorum. Sonra evimi barkımı yıkarcaına bir şeyler oluyor silikleşiyor her şey gözümde. Ah gözümde... Kocaman her şey. Belki bir gün diyorum belki bir gün her şey benim beklediğim istediğim gibi olur. Şu yüzümü ıslatan sıcak yaşlar belki bir gün sadece mutluluktan akar istediğimi yaşamaktan tamam hissetmemden dolayı akar. Belki bir gün...
Büyümek... Aklım yetmiyor nedir bu büyümek... Sekiz on yaşları arasında ne takmıştım büyümeye. Ne oldu büyüdüm mü? Kime göre büyüğüm ben. Hissedemiyorum. Büyüdüğümü hissedemiyorum. Yaşamışlığım, her anım bir hiçmişim gibi. Silik bir nokta. Tamamlanmamış bir cümle. Yarım bir insanlık. Kesik bir nefes. Eksik bir hayatmışım gibi. Çocukmuşum gibi. Kim olduğunu bilmez gibi. Büyümekle çocukluk arasında kalmışım da çocukluğumun kollarına yapışmış beni bırakmasın diye direniyorum gibi. Çokça ben gibi ama yanlışım gibi. Bir sürü gibi yanlış ve yalnız.
Okur Takip Önerileri
-Başlamak uzak mı yakın mı?
-Yakındır...
-Değildir!
-Uzaktık...
+Başlamak kimine göre yakın kimine göre uzak...
+Belki yakındır dediğin uzaktır!
+Uzaktık dedin de belki yakındık...
Eksik bir şeyler var şehrimde.
Bir yarım kalmışlık kokusu var.
Gidenler var gelenler var.
Ama...
Hep eksik.
Bu his hep var...
Evimde var, şehrimde var, ülkemde var.
Bu his benim içimde var!
Bitmeyek bilmeyen bir eksiklik...
Var...
Kalabalığın içinde biri var... Hakkında bildiğin tek şey adıyken bir an geliyor karanlıktan aydınlığa çıkman için elini uzatan tek kişi oluyor... Zaman geçiyor gönül bağlanıyor, kardeş olunuyor, hep varmış gibi geliyor hiç gitmeyecekmiş gibi... Güveniyorsun, güveniyor... En zor günü beraber, en iyi günü beraber geçiriyorsun... Dedim ya kardeş oluyorsun... Sonra... Sonra bir an daha geliyor bir şeyler değişiyor... O değişiyor... Sen değişiyorsun. İstemiyorsun da ayak uyduruyorsun. Başkası giriyor aranıza seni seçsin istiyorsun çünkü sen olsan onu seçerdin. Hem insan kardeşinden vazgeçer mi? Geçiyormuş... Bunu da o öğretti bana. Tamam diyorsun, olabilir diyorsun, onun da haklı sebepleri var diyorsun da kafandaki bu kadar kolay mıydı be sesini susturamıyorsun. Kızıyorsun. Ben kızıyorum... Kırılıyorum... Dönüşü olmayan o yola girdiğimiz için üzülüyorum...
öylesine biri tekrar paylaştı.
Susuyorum gülesim yok ve mecalsizim. Kimse şu halime nazdır demesin. Çok bulutlu, soğuk ve güneşsizim. Kimse bu aralar benden yaz beklemesin.
bir şeyler -kalbiniz- size ağır gelince böyle -kırıklar- batıyor gibi olunca ne yapıyorsunuz?
geçiyor mu?
Yaşamımı güzelleştirmek bana kalmış...
O adam ben olacağım. Kendimi o adam yapacağım. Başaracağım.
68 syf.
·
Puan vermedi
·
2 saatte okudu
Ve insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur!
Kendimi kaderime bir uçuruma atlarcasına teslim ettim...
176 syf.
·
Puan vermedi
·
307 günde okudu
Her şeyi, her şeyi, bilhassa ruhumu hiç bulunmayacak yerlere saklamalı...
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.