İnsanlık
Günden güne kaybettiğimiz en büyük değerimizdir insanlık... her geçen gün bizden dirhem dirhem uzaklaşan bu en büyük yaşam olgumuzu geri kazanabilmek için de hiçbirşey yapılmadığını görmek ayrı bir yara açıyor içinde insanın. varlığımızın, yaşama nedenimizin tek yolu olan insan olmak kavramı nasıl olur da böylesine uçup gider hayatımızın içinden, işte tartışılması gereken de tam budur...
oysa ki, çocukluğumuzdan beri bize öğretilen, her an verdiğimiz yaşam sınavından en iyi not ile çıkmamızın tek yolu değil miydi insan olmak? peki ne oldu da insanlık kıyıya vurmuş ölü balıklar gibi serilmeye başladı her yanımıza? tüm bunların cevabını verebilmek için önce insanlığı hatırlamamız gerekiyor sanırım. bizi bitkilerden ya da hayvanlardan ayıran vicdanımız, hayatı sadece yaşamak için değil aynı zamanda yaşanır kılacak olgularımızı gözden geçirmeliyiz en etraflı yanlarıyla birlikte... birbirinin kuyusunu kazan, üzerine basıp yükselmeyi amaç edinen, sahte duyarlılıkların o fütursuz varlıklarını yok etmeli hayatımızdan. gülerken içten gülmeli... yardım etmenin ve yardım için uzatılan eli tutmanın hazzını yeniden hissedebilmeliyiz içimizde...
insanlığın yok olduğunu gördükçe kusmak geliyor içimden hem de heryere.. ki eminim kusmak bile çok daha içten gelen bir davranıştır onların yanında...
#amatörYazar
Ateş..
Gül âteş, gülbün âteş, gülşen âteş, cûybâr âteş
Semender-tıynetân-ı aşka besdir lâlezâr âteş
Hemân ey sâkî bir sâgar tutuşdur dest-i dildâra
Gazabla bezme geldi şem’-i meclis-veş yanar âteş
Nesîm âteş çıkardı gonca-i çeşm-i ümîdimden
Bıraktı gülşen-i âmâlime berk-i bahâr âteş
Hayâl-i hasret-i hâlinle âh ettikçe uşşâkın
Şeb-i fürkatta her dem
Yasa
Yasalar insanlara özgüdür. Hayvanların yasaları yoktur, tabiatları ne gerektiriyorsa onu yaparlar. Doğada güçlü güçsüzü ezer ve bu kaos ortamından bir düzen doğar. İnsanları da hayvanlardan ayıran bu yazılı veya örfi yasalardır. Toplumda düzenin sağlanması için uydurulmuş kurallardır bu yasalar. Fakat yine de toplumda sorunlar çıkabilir. Bunun iki