*SPOILER İÇERİR!*
Kitabı çok beğenmemin yanında bazen deli gibi bunaltıp sıktığını söylemeden geçemeyeceğim. Hele ki Manon Siyahgaga karakterinin kısımları kitabın sonlarında ilgimi kazanmayı başarmış olsa bile başlarda hiç ilgimi çekmedi ve sıkılarak okudum. Birçok okuyucunun dediği gibi kitap son 100-150 sayfasında akıcı olmaya başladı. Rowan karakterinin geleceğini daha seriye başlamadan biliyordum fakat o da benim için bir hayal kırıklığıydı. Zaten kitabın yarısından çoğunda ana karakterle araları oldukça kötüydü ve hayal ettiğimin tam tersi bir şekilde tanıştıklarından Rowan'a pek ısınamadım. Fakat günün sonunda Celaena'ya destek olacağından emin olduğum bir karakter olduğundan içim rahat. Dorian'ın o yalnızlığını iliklerime kadar hissettim, bir insan nasıl bu kadar bahtsız olabilir anlamıyorum. Şifacı kızla bir gelecekleri olabileceğine gerçekten inanmıştım... Dorian hakkındaki tahminim 4 veya 5. kitapta öleceği yönünde. Babası tarafından o tasma takıldığı an her şey bitti. Hoşça kal Dorian! Bu konuda spoiler yemek çok istiyorum fakat kendimi bir şekilde tutuyorum. Son olarak diğer ilgimi üzerine toplamayı başarmış karakter olan Aedion'dan bahsedeceğim. Kendisine tam anlamıyla bayıldım. Aelin'i yıllardır hiç görmemiş olmasına rağmen ona bu kadar sadık kalması ve içindeki ümidi diri tutabilmesi takdire şayan. Ayrıca çok cesur, tam bir savaşçı. Sonda Adarlan Kralına bütün okurların defalarca söylediği fakat ne hikmetse bir türlü duyuramadığı sözleri söylemesi inanılmaz zevk verdi diyebilirim.
