İki Keşiş
Issız bir dağda, Tanrı’ya tapan ve birbirini seven iki keşiş yaşıyordu.
Bu iki keşişin pişmiş topraktan bir kasesi vardı; sahip oldukları tek şey de bu kaseydi.
Bir gün, daha yaşlı olan keşişin kalbini kötü bir ruh ele geçirdi ve daha genç olan keşişin yanına gidip şöyle dedi: “Uzun zamandır birlikte yaşıyoruz, ayrılmak zamanıdır. Neyimiz varsa bölüşelim.”
Bunun üzerine, daha genç olan keşiş hüzünlendi ve arkadaşına dedi ki: “Kardeş, beni bırakmak zorunda kalman kahreder beni. Ama mutlaka gitmem gerekiyorsa, öyle olsun.” Sonra toprak kaseyi getirdi ve “Bunu bölüşemeyiz, Kardeş, senin olsun, dedi. O zaman, daha yaşlı olan keşiş şu karşılığı verdi: “Sadaka istemem, sadece bana ait olanı isterim. Kase bölüşülmeli.”
Daha genç olan keşiş cevap verdi: “Kase kırılırsa ne işimize yarayacak? Hediyemi gerçekten kabul edemiyorsan kura çekelim.”
Yaşlı keşiş yineledi: “İstediğim yalnızca adalet, bana ait olan şeye sahip olmak isterim ben, kurayı göze alamam. Kase bölüşülmeli.”
Genç keşişin öne sürebileceği başka bir sav kalmamıştı artık. “Gerçekten de istediğin bu ise, kasenin bölüşülmesini istiyorsan, kıralım bitsin bu iş “ dedi. Bunun üzerine, yaşlı keşişin yüzü karardı ve bağırdı: “Ey korkak melun, kavgadan kaçıyorsun ha!”
Sayfa 10Kitabı okudu
İstersin, özlersin, seversin ve bunların hiçbirinden onun haberi olmaz. Üzülürsün, ağlarsın ama kaderinde değilse sadece susarsın...
"Hep iyi bir insan olmak istedim, iyi bir insan olabildim mi bilmiyorum ama beni çok üzdüler, buna eminim.
Canları sağ olsun, ben onları sevmekten hiç vazgeçmedim."
Sayfa 89Kitabı okudu
" Sevmek demişti, olmadığın her yerde
Gözlerine tanık olmak gibi
Sonra ayrılık diye ekledi
O da aşkın bir parçasıydı
Aşkın yan etkisi kaçamadığın kader de
Ve ben sadece boyun eğebildim
Tam birkaç cümle kurayım dedim
Ağzımdan seni seviyorum çıktı
Alışkanlık işte, ben başka bir cümle bilmedim ki
O da gitti, herkes bildiği işi sevdi..."
Sayfa 88Kitabı okudu
Sevgi
Sevgi güzel bir hasletir, sevmesini bilene
Sevgi akan suya benzer, kalpten kalbe evden eve
Daha sonra köyden köye ve nihayet her yere
Sevgi güzel bir kılavuz, fani âlem baki yere
Hasan der ki ey Müslüman, Allah için sevelim
İrtibatı kesmeden, arasıra görüşelim
Sevgi denen bu serveti, hep beraber bölüşelim
Ìhlâsımıza su katmadan, hak yolunda birleşelim.
1985
Sayfa 119Kitabı okuyor
"...Kim demiş zaman makinesi yok diye, şarkılar var ya..."
" Çevrenizde size hayal kurdurabilen insanlar olsun yeter.Fazla kalabalığa gerek yok."
" Gülümsemek gözyaşlarının ülkesinde bir devrimdir."
''Fırtınalara göğüs gereceksin, gördüğün güneşli günler hatırına. Bir sonraki gökkuşağı belki bizim için olur, olmaz mı?''
Sayfa 12Kitabı okudu
" Bazen insan kafasını alıp kimsenin bilmediği diyarlara yolculuk etmek istiyor.Yakasına yapışmış hayattan kurtulup, hiç tanımadığı hayatlara ortak olmak istiyor.Ama bilmediği bir şey var.Nereye giderse gitsin, ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın kaçtıklarını da kendisiyle birlikte götürüyor.Bedeni alıp uzaklaşmak çare değil, kafasının içindekilerden uzaklaşamadıktan sonra..."
" O kadar güzel baktı ki, bana aşık olmaktan başka bir çare bırakmadı."
" Soyulan mandalinaya bile anlam yükleyebilir insanlar.Çünkü bazen bir mandalinadan bile medet umarız.Acaba soyup kendi mi yiyecek, yoksa bir parçasını sana mı uzatacak? Birçoğumuz için ne önemi var değil mi? Emin olabilirsiniz, bazılarımız için çok büyük bir olay."
" Hayal kurabilmenin kalabalıklardan daha değerli olduğunu anlayacaksın."
" Kan bağına takılıp kalma daha yakın olabilen insanlar var."
" Hayal kurabilmek, kurduğun hayallerin peşinden koşabilmek bir nimetmiş.O kadar farkında değiliz ki insanoğlu olarak.Sahip olduğumuz her şey bizim için bir hiç.Belki başkasının hayallerine sahibiz ama bunun bile farkında değiliz."