... oldukça başarılı bir gülümsemeydi. Yine de bir insanın gülümsemesinden farklıydı. Bir şey eksikti. Kanın ağırlığı mı desem, hayatın acısı mı bilemiyorum. Özsüz gibiydi, bir kuşun değil, bir kanadın hafifliği gibi. Gülümseyen boş beyaz bir sayfa gibi. Yani tepeden tırnağa sahte hissettiriyordu insana.
Sayfa 8 - İthaki yayınlarıKitabı okuyor
İnsan bir “Tabula Rassa.” Boş bir sayfa olarak doğuyor. Üzerinde hiçbir şey yazmıyor!
Boş bir sayfa o, tüy kadar hafif, ama yine de bir gülüş.
Sayfa 8 - Sel
Yine de bir insanın gülümsemesinden farklıydı. Bir şey eksikti. Kanın ağırlığı mı desem, hayatın acısı mı desem bilemiyorum. Özsüz gibiydi, bir kuşun değil, bir kanadın hafifliği gibi. Gülümseyen boş beyaz bir sayfa gibi. Yani tepeden tırnağa sahte hissettiriyordu insana.
"Bazı hikâyeler vardır ki nihayet bulsa da ardında boş sayfalar bırakır. Şimdi, yüreğe düşen nur ile arındırılmış bomboş bir sayfa gerek bize... Haydi, rastgele! Rastgele İnşaAllah..."
Yine de bir insanin gülümsemesinden farkılydı.Bir sey eksikti. Kanın ağırlığı mı desem, hayatın acısı mı desem bilemiyorum. Özsüz gibiydi, bir kuşun değil, bir kanadın hafifliği gibi. Gülümseyen boş beyaz bir sayfa gibi.
Yani tepeden tırnağa sahte hissettiriyordu insana. Ukalaca bir gülümseme demek yetmezdi. Samimiyetsiz bir gülümseme demek yetmezdi. Yüzsüzce bir gülümseme demek yetmezdi. Çekici bir gülümseme demek bile yetmezdi. Üstelik, dikkatli bakıldığında bu güzel yüzlü ögrencide hayalet hikâyelerindeki gibi bir şeyler olduğunu hissedebiliyordunuz.
Sayfa 8Kitabı okuyor
Kumru o afişin karşısında dakikalarca durdu. Neler oldu, neler bitti, neler yaşandı düşündü. İzi kalanları düşündü, ruhunun antikalarını düşündü. Komadan çıkıp iyileşmesinin üzerinden hatrı sayılır bir zaman geçmişti ama belli ki ruhu hala yaralıydı.
Oysa ki her şeyiyle iyi olduğuna, her zerresiyle iyileştiğine inanmıştı.
Yeni bir sayfa açtığına inanmıştı, oysa yeni ve boş olduğunu sandığı o kağıdın arkası önceden doldurulmuştu. Önündeki yeni sayfa kendisinin müsvedde kağıdından başka bir şey değildi.
Yine de bir insanın gülümsemesinden farklıydı. Bir şey eksikti. Kanın ağırlığı mı desem, hayatın acısı mı desem bilemiyorum. Özsüz gibiydi, bir kuşun değil, bir kanadın hafifliği gibi. Gülümseyen boş beyaz bir sayfa gibi. Yani tepeden tırnağa sahte hissettiriyordu insana.
Sessiz Melankoli
Çünkü etrafına neşe saçan, umutsuzluktan yaratılmayan ve aşkın elleriyle düşlerin beşiğine konulmayan bir insan, hayan boyunca varoluş kitabında boş bir sayfa olarak kalacaktır.
Sayfa 7Kitabı okudu
1993 yılında Abbotsford, Kanada'da bir banka, Tyler Dyrsmid adında yirmi üç yaşındaki bir borsacıyı işe aldı. Abbotsford büyük iş anlaşmalarının çoğunun gerçekleştiği Vancouver'ın gölgesine sıkışmış, nispeten küçük bir banliyöydü. Bankanın konumu ve Dyrsmid'in acemi olması göz önüne alındığında kimse ondan çok fazla şey beklemiyordu. Ancak basit bir gündelik alışkanlık sayesinde Dyrsmid çok hızlı ilerleme kaydetti. Dyrsmid her sabah güne masasının üstündeki iki kavanozla başlıyordu. Birinde 120 ataş vardı. Diğeri boştu. Her gün masasının başına geçer geçmez telefonda bir satış görüşmesi yapıyordu. Hemen ardından dolu kavanozdan boş kavanoza bir ataş aktarıyordu ve süreç tekrar başlıyordu. Bana, “Her sabah bir kavanozda 120 ataşla işe başlıyordum ve hepsini ikinci kavanoza aktarana kadar telefon görüşmeleri yapmaya devam ediyordum,” diye anlattı. On sekiz ay içinde Dyrsmid şirkete 5 milyon dolar getirir hale geldi. Yirmi dört yaşma geldiğinde yılda bugün 125.000 dolara denk olan 75.000 dolar kazanıyordu. Çok geçmeden başka bir şirkette altı haneli bir maaşla iş buldu. Ben bu teknikten Ataş Tekniği olarak bahsetmeyi seviyorum ama seneler içinde bunu farklı şekillerde kullanan pek çok okuyucuya tanık oldum. Bir kadın her gün kitabı için bir sayfa yazdığı zaman bir kutudan diğerine bir saç tokası aktarıyordu. Bir başka adam tamamladığı her şınav setinden sonra bir kaptan diğerine bir bilye aktarıyordu. İlerleme kaydetmek tatmin edicidir ve ataşları, saç tokalarım ya da bilyeleri başka yere aktarmak gibi görsel ölçüler ilerlemenizin bariz kanıtını oluşturur.
Sayfa 209 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
