İnsan zerre acımaz mı kendine acımıyorum
Boş vermişim her şeye, olan, olmayan
Çocukluk hayalleri sönmüş, gençlik tükenmiş
Sanki dünyadan değilim ve yaşamıyorum
Boş vermişim her şeye, olan, olmayan
Yürüdüğüm yolda yok hiç bir ayak izi
Yürüyorum bir yol ki bu tek başıma korkusuz
Verdiğim değerler yerinde kalsın isterim
Sanırım ki geç kaldık kavuşturamaz yollar bizi
Kendime acımayışıma acıyor insanlar olsun
Ben sonsuzluğun ötesinde bir rüya gibiyim
Gücenmem bu yüreğe kederin ilahı dolsun
Dolmaz bu boşluk, içimde en yüce dağı devireyim