"Briar'la nasıl tanıştınız?" Cecilia bifteğe giden yolu gösteriyor.
Sepeti kolundan alıyorum ve bana gülümsüyor. "Aslında Auburn Enstitüsü'nde tanıştık. Teknik olarak ben onun öğrencisiyim."
"Gerçekten mi? Bazen çok ketum oluyor. Bana hayatı hakkında bilgi vermesini sağlamak diş çekmek gibi. Profesör nasıl davranıyor?" Dudakları büzüldü. "Dönemin başında onunla bazı sorunlar yaşadığını biliyorum."
Profesör Tacizci'den bahsedildiğinde omurgam sertleşiyor ama annesinin iyiliği için gülümsememi yüzümde sabit tutuyorum. "Ona karşı davranışları zaman zaman biraz fazla tanıdık geliyor. Ama ona göz kulak
oluyorum."
Briar'ın annesi bir kızartma alıp sepetin içine yerleştirdikten sonra elimi
tutup okşuyor. "Onunla ilgilenen böyle iyi bir arkadaşı olduğunu duyduğuma çok sevindim."
"Briar'la nasıl tanıştınız?" Cecilia bifteğe giden yolu gösteriyor.
Sepeti kolundan alıyorum ve bana gülümsüyor. "Aslında Auburn Enstitüsü'nde tanıştık. Teknik olarak ben onun öğrencisiyim."
"Gerçekten mi? Bazen çok ketum oluyor. Bana hayatı hakkında bilgi vermesini sağlamak diş çekmek gibi. Profesör nasıl davranıyor?" Dudakları büzüldü. "Dönemin başında onunla bazı sorunlar yaşadığını biliyorum."
Profesör Tacizci'den bahsedildiğinde omurgam sertleşiyor ama annesinin iyiliği için gülümsememi yüzümde sabit tutuyorum. "Ona karşı davranışları zaman zaman biraz fazla tanıdık geliyor. Ama ona göz kulak
oluyorum."
Briar'ın annesi bir kızartma alıp sepetin içine yerleştirdikten sonra elimi
tutup okşuyor. "Onunla ilgilenen böyle iyi bir arkadaşı olduğunu duyduğuma çok sevindim."
Kader bizi bir yere çağırdığında buna karşı koyacak gücümüz kalmıyordu ve genellikle gitmeyi arzu etmediğimiz yerlere yazgımızın zoruyla gidiyorduk. Gerçekten böyle miydi? Yoksa arzularımızın peşinden gittiğimiz halde, sonunda acılarla karşılaşınca, sırf suçu üzerimizden atmak için bizi oraya kaderin çağırdığını mı iddia ediyorduk?
Sayfa 107Kitabı okuyor
Kesinlikle Almayın
Eğer Mustafa Kemal'in şu sözlerini yüreğimize ve bilincimize isleyebilirsek, yalnız Çekiç Güç'ten değil, Amerika'nın tasallutundan da kurtulabiliriz! Demirel'in dediği gibi, kökünü çıkarmadan da kurtulamayız. Yol ve yöntem mi? Tarihimizin başarı sayfalarında arayalım:
"Temel ilke, Türk ulusunun onurlu ve şerefli bir ulus olarak yaşamasıdır. Bu, ancak tam bağımsız olmakla sağlanabilir. Ne denli zen gin ve gönençli olursa olsun, bağımsızlıktan yoksun bir ulus, uygar insanlık karşısında uşak durumunda kalmaktan kendini kurtaramaz,
Yabancı bir devletin koruyuculuğunu istemek, insanlık niteliklerinden yoksunluğu, güçsüzlüğü ve beceriksizliği açığa vurmaktan baş ka bir şey değildir. Gerçekten bu aşağılık duruma düşenlerin, isteyerek başlarına yabancı bir yönetici getirmeleri hiç düşünülemez. Oysa, Türk'ün onuru ve yetenekleri çok yüksek ve büyüktür. Böyle bir ulus, tutsak yaşamaktansa yok olsun daha iyidir.
Öyleyse, ya bağımsızlık, ya ölüm!"
Sayfa 128
Gerçekten böyle mi?
“Ölüm, bir kırmızı gül için çok yüksek bir bedel,” diye bağırdı Bülbül, “yaşam ise herkes için değerli. Yeşil koruda oturup altından arabasında Güneş’in, incili arabasında Ay’ ın geçip gidişini seyretmek hoş. Akdikenlerin kokusu tatlı, vadide gizlenen çançiçekleri tatlı, tepelerde rüzgarla savrulan fundalar ne hoş. Ama Aşk, Hayat’tan daha değerlidir ve bir insan kalbinin yanında bir kuşun kalbi nedir ki?”
