İnsan için çok kıymetli iki şey keşfettim; biri zaman, diğeri su. Zannımca bu ikisi geri kalanlardan üstündür.
Bir şey üzerinde çalışıyordum. Susayınca, suyun kıymetini anladım. Susuzluğum dinince zamanın tükendiğini farkettim. Çünkü insanın bir kıymeti idrâk edebilmesi için evvelâ kaybetmesi gerek.
Şimdi anlıyorum, eskilerin "zaman su gibi aktı" dediğini. Çünkü her ikisi de akışkan, her ikisi de geri gelmiyor. Peki sudan bir avuç alsak? İşte tuttuk onu! Ya zamanı durdurmak? Herhalde fotoğraf makinasının deklanşörüne basmaktır. Zira her ikisi de bir anlık doyumdur.