Dirilecek Bozkurtlar;
Bir ordu bütün Türkler...
Birleşip eski yurtlar,
Doğacak büyük Turan.
Bozkurt ocağının sönmeyen odu;
Çuluk Kağan oğlu Kür Şad...
Ölmüştü!...
Ölmüş fakat yenilmemişti!
"Azıkarını atlarına yedirir,
Kendileri aç kalırlardı.
Vatan gibi, bayrak gibi...
Pusat gibi, avrat gibi...
Atı kutsal bilirlerdi!!"
"Çinliler çoğaldıkça
Türkler azalıyordu!
Fakat kurtlar yine kurt,
İtler yine ittiler!
Bir bir düşüyordu
Bozkurt soylular...
Ölüyorlardı ama,
Yiğittiler!!!"
"Beş bin yıldan beri yetmiş ulusa
Tek başına çıkmak Türk'ün kaderi!
Değişecek miydi sanki bu gece
Kırkın kaderi?"
"Ötüken'i göremeyecekti belki...
Fakat, bir ülkü uğrunda
Vuruşarak ölecekti!"
"Görelim Tanrı neyler,
Neylerse güzel eyler!..."
Acunda kutlu yasa, Türklerin töresidir.
Tanrı'nın evi olmaz! Gönülden durasıdır!..
Ulu Tanrı doğurmaz!.. Doğrulmaz!.. Biliniz!
"Oğlu vardır" demeye nasıl varır diliniz?
Yalan söyleyenlerin özünde güman olur...
Türkler Rum'a gelirse, hâliniz duman olur!
Ülkü denilen nesne, nice bir duygudur kim,
Uğrunda ne yiğitler vuruşup ölür Tanrım!..
Budun, devlet, yurt, bayrak...Sevgimiz büyükse de
En yüce buyruk, senin katından gelir Tanrım!
Bu varlıklar uğruna ölürken her Türk eri,
Kendini senin çerin olarak bilir Tanrım!
Varlığını unutup töreni bozanlardan,
Bu çeriler, senin ne öcünü alır Tanrım!
Soyumuzu en üstün kıldın, yağız yer üzre,
Senin şu gök bayrağın yerde mi kalır Tanrım!
Gök Börü'm nerdesin uyan!
Kıpırdadı sarı çıyan...
Ağlar hâlimizi duyan...
Yaprağımı soldururlar...
"On köpek ölse bile değer mi tek Bozkurda?"
"Yiğitlikte en ileri
Kalır bin beş yüz yıl diri
Gök Türklerin gönülleri,
Şimdi Kür Şad'ın yeridir!"
Ötükenin erlerinin
Acunda yoktur eşi.
Ötüken'in kızları
Gökte ayın onbeşi.
Yürekleri kan eder
Gözlerinin ateşi.
Her yiğidin içinde, acıyan bir yeri var!...
"Gök girsin kızıl çıksın
Kendi kanımız aksın...
Toplayıp gücümüzü
Alamazsak öcümüzü.
Gök girsin kızıl çıksın,
Kendi kanımız aksın...
Toprak doymadan kana,
Kılıç koyarsak kına!..."