Sadece bu zor günleri atlatmaya çalışıyoruz.
Zaman sanki geçmiyor, ihmal edilmiş, unutulmuş hatıralar gibi ortadan kayboluyordu.
Taşra halkı sadece nezaketten ve mahremiyete saygıdan ötürü değil, çaresizlikten ötürü de başına başka tarafa çeviren türdendir.
Olamayacak bir şeye üzülmenin anlamı yoktu.
Oysa birini ancak o zaman, sessiz durduğu zaman tanıyabilirsin.
Hem küçük bir çocuğun bile derdi tasası olur.
Geriye dönüp bir aşka bakarak onun ne zaman güzel, sevinç dolu ve fırtınalı olduğunu o kadar açıklıkla hatırlayabiliyordunuz ki...
Öte yandan, hayatın karşısına daha da kötüsünü çıkarmayacağını kim bilebilirdi ki?
"İnanmak bir itikat meselesidir." dedi. "Muhakkak olacak anlamına gelmez."
Yalnızlıktan yorulmuştu artık.
Cehalet pahalıya patlar, budalalık da öyle.
Tanrı da biliyor, elimden geleni yaptım. Elimden geleni fazlasıyla yaptım hem de. İnsan bundan fazlasını yapamaz.
Ölüm gençleri etkileyebilir ve korkutabilir elbette ama her gün ölümü düşünen ve ondan korkan büyükleri etkilediği gibi de etkilemiyordu onları.
Senden daha fazla çaba harcamayanların işleri yolunda giderken sen sırf talihsizlik yüzünden başarısızlığa uğrayabilirsin ama o zaman da yeniden deneyeceksin.