Selamünaleyküm,
Bir kadının, banyosu ve mutfağı ayrı olan bir evde eşi ile beraber kalmasını istemesi dinen hakkıdır. Bu hakkı nikâh masasında konuşarak iptal ettirmedikçe bir erkek yok sayamaz. Anne-babalar, çocuklarına baskı yaparak gelinlerini emirleri altında tutmaya çalışırlarsa zulmetmiş olurlar. Gelin bu zulme itaat etmek zorunda değildir. Erkek, ortayı bularak durumu düzeltmek zorundadır. Allah'ın tanıdığı hakkı kimse alamaz. Buna örf vesaire alet edilemez. Erkek de bu durumu ebeveynine nezaketle izah etmelidir. Hanımlar da bir gün kaynana olacaklarını düşünerek konuşmalı ve ona göre tavır ortaya koymalıdırlar. "Ben o zaman böyle yapar mıyım hiç? demeleri de inandırıcı olmaz. Zira onlara eziyet edenler de "Ben öyle yapmam hiç." diyorlardı.
Nesiller arasındaki farklılığı aşmak neredeyse mümkün değildir. En ideal olan, anahtarları farklı evlerde yaşamaktır. Bunu yaparken de anne-babanın kırılmayacağı ve hizmetinin aksamayacağı şekilde bir ortam oluşturmak gerekmektedir. Yorulan ve sıkıntıya giren kesinlikle erkek evlat olacaktır. Bu sorunu, iki tarafı kırmadan çözmek zorunda olan erkektir. Kadın yaparsa insanlığı gereği yapacaktır. Hukuki zorunluluğu yoktur. Elbette, bu sıkıntılara giren erkek de yaptığının Allah rızası için yapılacaģını ve bundan ecir kazanacağını unutmayacaktır.
