Bazen kendi sesin bile yabancı gelir. Usul usul geçersin karanlık sokaklardan. Daha önce hiç söylenmemiş bir şarkıyı mırıldanırsın. Yol kenarına dizilmiş evlerin lambaları peş peşe yanarken, kimi lambalar ardı ardına söner. Haberleşiyorlar sanırsın. Habersiz olan bir sensindir yaşadığı hayattan.
Efnan!
Şemaili güzel ceset
Esastan kim bozacak mukaddes kararı
Her ateş ziyasını içinde taşır
Sabır,sabır,sabır
Sayfa 24Kitabı okudu
"Deniz, insana,ilk merhameti öğretir." derdi babam. Öğretirmiş, öğreniyorum.
Sayfa 26Kitabı okudu
Suluboya bir tablo olan mavisi bol bu şehri, dudağımda kuruyan tuzuna hiç aldırış etmeden, deli martılar gibi seviyordum.
Sayfa 27Kitabı okudu
Burada her şey yapmacık!
Kadınlar plastik! Erkekler plastik!
Her akşam, İstanbul'un ruhu çıkıyor burada!
Sayfa 28Kitabı okudu
Kabus değil ki uyanınca hayra yorasın.
Sayfa 34Kitabı okudu
Herkes kendi canının derdindeydi. İnsanlar birbirleriyle selamı bile kesmişlerdi, ne olur ne olmaz diye.
Sayfa 48Kitabı okudu
Efnan!
Çatla emrini alan tohum
Aymaz şarklar bülbülünden
Düşlerin kanayan güvey kınası
Sonra işitilmiş evrensel bir müjde
Sayfa 54Kitabı okudu
Araç son bir kez daha savruldu...
Yıkıldı içindeki gülistana kurduğu korkuluk.
Kar kanıyordu.
Sayfa 60Kitabı okudu
"Ağılda doğan kuzunun çayırda otu biter."
Sayfa 68Kitabı okudu
Efnan! Ölü bakışlarını
Mürver çiçeğinin ardında saklayan diri
Kanayan yara elbet kabuk tutar
Elbet bir eski zaman savaşçısı
Duvarlardaki yorgun hiyerogliflerden çıkar.
Sayfa 72Kitabı okudu
"Müslüman haram yemez. Şüpheliye bile tenezzül etmez. İnsanız! Ola ki yanıldın, geçti kursağından iki lokma... Ee duracak mı orda! Haşa. Katiyen olmazzz. Sokup elini kusmalı.Önce istifra,sonra istiğfar etmeli..."
Sayfa 87Kitabı okudu