“Ne kaçıp gitmek,ne ekip biçmek.Sefer de içimde tahammül de.”
...
Durduğumuz noktada inançlarımızın eskidiğini, yabancılaştığını hiç tecrübe ettiniz mi?
En acı kayıp budur:Gerilemiş ruhların mütemadiyen tavizler vererek hayatla,zaruretle uyuşmaları.
...
Mustafa Kutlu’dan yine manevi yanımıza hitap eden çok güzel bir kitap okudum. Dava inancıyla bir araya gelen pırıl pırıl gençlerin zamanla makam, mevki,para için davalarını unutup kendi ideallerini ve inançlarını yok saymasını,fabrika seslerinin ,makina gıcırtısının,ahlaki duyguları ,ilahi sesi bastırdığı bir devirde hayatın akışına kapılıp vicdanlarının susmayan sesiyle hesaplaşanların hikayesi...
“Bir kere taviz verildi mi,asla çiğnenmemesi gereken unsurlar bir kere gözden çıkarıldı mı,kalbin aynası bir yerinden çizildi mi,kefareti büyük oluyor.”
“Bizim hareketimiz,mesuliyet hareketidir. Davamız hayata uymak değil,hayatı Hakk’a uydurmaktır.”
