Dersin başlamasına beş dakika vardı. Hızlı bir şekilde
merdivenleri indim. İşimi bitirip yukarı çıktığımda M ert’i
sınıfın kapısının önünde buldum. Bütün vücudum anında
tepki verdi, kalbim dörtnala atmaya başladı.
Tek omzunu kapıya yaslamıştı. içeri girebilmem için
onun çekilmesi gerekliydi. Ancak böyle bir niyeti yok
gibi gözüküyordu. Gözlerine bakmamaya çalışarak, “İzin
verir misin?” diye sordum.
Bana doğru eğildiğinde nefesi kulağımı gıdıkladı. “Bir
şartım var.”
Sesindeki bir şey, beni ona bakmaya zorladı. Gözlerinin
içine bakmak azap vericiydi ama bunu yaptım. “Ne
şartı?”
Bir kaplanın gülüşünü andıracak şekilde gülümsedi.
Ve ardından ağzımı açık bırakacak olan o cümleyi kurdu.
"Benim partime gelmeni istiyorum.
Sayfa 39Kitabı okudu
Bir adım geri çekildim ve boynumun tutulma riskini azaltarak yüzüne baktım. Gözlerinde neşeli parıltılar oynaşırken, o da bana bakıyordu. Konuşmadan öylece duruyorduk, gülümsemeye devam ediyordu. Bakışlarından kaçmaya çalışarak gözlerimi aşağıya doğru kaydırdım. Keşke yapmasaydım...
Gamzesi vardı! Daha önce nasıl fark edememiştim ben! Gülüşünün tansiyon hastası olmamı sağlayacak derecede güzel olması yetmiyormuş gibi, bir de şu gamzesi çıkmıştı başıma. Ya Rabbim, sen aklımı koru emi!
O gamzeyi okşamak, öpmek istiyordum ama nitekim hayatın acı gerçekleri kendisini hemen hatırlatıveriyor- du. Hayal kırıklığıyla iç çektim. Huzursuz olduğumu fark ettiğinde gülümsemesi azaldı
Sayfa 101Kitabı okudu
“Teşekkürler, sevgilim.” Boğazımı temizleyerek kaşlarımı oynatınca, “Müstakbel sevgilim, demek istemiştim,” diyerek düzeltti. Gülmemek için kendimi zor tuttum.
Sayfa 421Kitabı okudu
Begonya'ya Mektuplar (10-Final)
Sana geldim Begonya'm... Belki de bugün son defa sana geldim... İçerlemeden, alınmadan, yaralanmadan son defa...
Gümüş mavisi gözlerine, sırma saçlarının beline su gibi akmasını görmeye geldim.
Sana kavuşmanın mutluluğuyla geldim.
Mutlu an'ımı yaşamaya, toprakta ne kadar mutlu olunurmuş onu öğrenmeye geldim. Dağların kocaman rüzgarları
Gerceklesemeyecegini bile bile kurulan dusler,insanin canını acitmaktan baska bi ise yaramazlar.
Özellikle de sanki ona âşıkmışsınız da o size yüz veremeyecekmiş gibi davranan erkek sürüsünden nefret ediyordum. Kendilerini ne sanıyorlardı cidden? Sanki onlardan böyle bir şey talep etmişsiniz gibi. Şimdi düşünüyorum da gerçekten gülünçlerdi.
Bugün, sadece şu an için endişe edecektim. İnsanlara aldırmamaya çalışacak, her şeye ve herkese rağmen gülümseyecek, mutlu olacaktım.
Kalbim ağrıyordu. Karşılığını asla alamayacağını biliyordu ama umut denen illet şeye kendisini kaptırmıştı.
Belki güzel değildim, belki fazla kiloluydum ama ben, bendim işte. Her zaman doğru bildiğimi yapan ben, başarmak istediği hiçbir işi yarım bırakmayan ben.
Beni bu halimle, en önemlisi beni ben olduğum için sevmeyecek bir adam uğruna üzüldüğüm için kendime kızıyordum.