Her şeyde filizlenip olgunlaşan dünya,
kökleriyle koparıp alınmıştı içimden,
yüreğimle birlikte
Renklerini yitirecek benim çiçeklerim.
Aynalarım donup kalacak.
Kitaplarımda satırlar silinecek.
Kuşlarım kanat çırparken sokaklarda,
yabancı pencerelere çarpıp yaralanacak.
Artık hiçbir şey kalmadı benimle ilintili.
Yepyeni bir sayfanın parıltısı hissediliyor şimdi,
daha her şeyin yazılabileceği, yeni bir sayfa.
Henüz soğumadım ve vakit geç değil,
hayatın kendini huzurla ele verdiği,
oluşmakta olan derinliklerine dalmak için.
Ne yaparsın Tanrım, ben ölürsem eğer?
Ben senin testinim (ya kırılırsam?)
İçtiğin içki benim (ya bozulursam?)
Senin giysinim ve uğraşınım,
anlamını da yitirirsin benimle.
Kim korkmamıştır otururken kendi kalbinin
perdelerinin önünde?
Ve açıldığında bunlar, yalnızca ayrılık sahnesidir ortaya çıkan.
...
Ben, Ben derler boyuna
ve demek isterler ki: Herhangi biri
İş bankası modern klasikler serisini okuyorum. Sizler için de liste :)
1- William Golding– Sineklerin Tanrısı✔
2- José Saramago- Bilinmeyen Adanın Öyküsü✔
3- Anthony Burgess- Otomatik Portakal✔
4- Joseph Conrad- Casus✔
“Dimdik ve iyi olabilir ruhum;
ne var ki eğilmeden taşıyacak güçte değil yüreğimi, çarpık damarlarımdaki kanı
ve içimin bütün acılarını.”
''Mevsim, sonbahar olmalı — en azından hüzünlü kadınların bizi bekledikleri yerlerde.''
Sayfa 25
Ama kalınca yalnız, söyle, neye yarar ki
dudaklarım, gecem ve gündüzüm tek başına?
Sayfa 10Kitabı okudu
