Kafka'nın şu öyküsü hatırlansın: "Öf!" dedi fare. "Dünya da günden güne daralıyor. İlkin bir genişti ki, korktum, koştum ileri, uzakta sağlı sollu duvarlar görür görmez dünyalar benim oldu. Ama bu uzun duvarlar da bir çabuk birbirine doğru ilerliyor ki, en son odadayım işte; orada, köşede de kapan duruyor, gide gide kısılacağım kapana." Kedi: "Sen de öyleyse yönünü değiştir" dedi ve fareyi yedi.