SARIKAMIŞ MAYIS 1974. babamdan mektup aldım.
...
Cahitciğim, (...) namazlarını kıl ihmal etme. her iş allahü azimüşşandan biter. hepimiz onun huzuruna çıkacağız. ne mutlu yüzü ak çıkanlara. allaha emanet eylerim. babanız, Niyazi Zarifoğlu.
Cahit Zarifoğlu
Muazzam bir ihtimalsin.
Gökyüzüne dokunmak gibi.
Tüm maviliklerin sahibi olmak gibi.
Hani nasıl desem, "mutlu olmak" gibi.
Annemin yaptığı ev ekmeklerinin hayâliyle yaşıyorum. Ekmek tablasında en az bir aylık bir stok halinde bekleyen, istediğim zaman bir sofra bezinin üzerine koyup su serperek yumuşatılan, katlanan, içine peynir, dolma, hatta pilav, her türlü yemek, yiyecek dürüm yapılabilen o ev ekmeğini özlüyorum.
Cahit Zarifoğlu
Aklımı anlat gönlümü kazandır
Beni benden çıkar bakalım kalacak mıyım
Üstüne beni koy bir de
Gözle dayana bilecek miyim
Yoksa hemen bir kez daha bütünle bende beni
Özümü kullan
Çünkü aşktır
Beyaz bir sanattır
Sayfa 120Kitabı okudu
İnsana imtihan olarak özlemek yeter!
Bir şehri,
Bir sesi,
Bir nefesi...
Özlemek, ne derin bir duygu böyle; özlemek, ne uzun bir mesafe." diyordu yine Cahit Zarifoğlu.
“Ey gece sen de aldatıldın
Sana da tuzak kurdu yüzü güneş parıltılı kız”
Sayfa 211Kitabı okuyor
Öpüşümüz gizli olmalı
Öpebilirsek uzanıp kaderlerimizden öpmeli
Sıcak gözyaşı ve şikâyetle
Ağzı konuşmaz kılan
Ağzımızda
Dilimizi şişiren ayrılık bademi
Sayfa 198Kitabı okuyor
"Muazzam bir ihtimalsin.
Gökyüzüne dokunmak gibi.
Tüm maviliklerin sahibi olmak gibi
Hani nasıl desem, mutlu olmak gibi."
-Cahit Zarifoğlu
İyi geceler
Hayâlimin ayağı yere değmiyor henüz.
Onun gerçekleşmesine dayanacak, onun yükünü kaldıracak topraklarım yok. Sözle ve kılıçla düzeltmeye başladığım an kendimi kıracak, kendimi doğrayacağım. Geçmişime duyduğum güven sahte, geleceğime duyduğum ümit haksız. Çünkü geçmişle sadece avundum..``
