Max'in bende uyandırmasını beklediğim tek şey şehvetti. Bu doğal bir duyguydu. Kimyasal bir tepki. Ama bundan daha ileri gitmeme neden oluyordu. Artık onun zihnini tanımak istiyordum. Gerçek Max'i. Her şeyi bilmek istiyordum.
Bu kötüydü.
Sanırım artık ne kadar çok vakit kaybettiğimi fark etmeye başlıyorum. Zamanın benden geçip gittiğini biliyordum ama darbesinin tıpkı bir ağır yük treni gibi nihayet bana çarptığını hissediyorum.