Saf,tertemiz,pırıl pırıl bir aşkın önüne set çekmek Omorfia gibi aşka aşık, ölüp giden sevdiceğinin ardından hala hasretini çeken,duyguları her daim mantığının önünde koşturmuş bir kadın için imkansızdı.
Hasretler, vuslat umudunu koyunlarında taşırdı.
Kim bilir? Belki bir gün...
Olabilir miydi?
Son nefesini verinceye kadar bu umutla yaşayacaktı Tacettin...
kavuşmayla sonuçlanacağı
baştan belli ayrılıklar, hasretlerin en acımasızını yaşamış birini ne derece
örseleyebilirdi ki?
Tutkulu, yakıcı aşklar, delice sevdalar ancak bir kez yaşanırdı. Tekrarı
mümkün değildi. Ama ömür uzundu ve daha sakin, daha kendi halinde
sevgilerle de sürüp gidebiliyordu.
...sevgiliye hasrettir. Hasrete yapılan
yolculuktur. Eksik gülümseyişlerdeki masumiyettir. Masumiyet kılığında
gelen acıdır. Davetkârdır, hüznün ve umudun içine çeker insanı.
Hüzünlerin düğünüdür eylül
Asildir, gururludur
Acılarını kendine saklar
Onurludur...
Ama insan hayatı, aldığının yerine yenilerini koyabilecek zenginliğe
sahiptir.
Ömür boyu süren hasretler vardır
Ne yaşarsa yaşasın
Bir yanı eksik kalır insanın
Elinizi uzatıp tutamadığınız hiçbir şey size ait değildir. Kendinizi
kandırmayınız.
Yaşananların bitiş noktasına gelindiğinde, ileriyi görüp yeni bir yol
çizebilmek!
Kalabalığın ortasındaydı ama kendine ait umutları bitik bir dünyada yaşıyordu.
Asıl kurşunu yüreğine yemiş birine, başına
dökülecek kurşunun ne faydası olacaktı ki?