Acı geçiyor, acı geçiyor, acı elbette geçiyor; acı çekmiş olmak geçmiyor.
Susarak anlattığım tonlarca şeyi anlayabilecek birine o kadar ihtiyacım var ki.
Sayfa 102 - Everest Yayınları - Karakter : FüsunKitabı okudu
İçki sofralarında, siz vatan kurtaranlar,
Boynunuzda yığınla, öksüz yetim hakkı var.
Yüzleriniz ekşidi, tuzunuz koktu artık.
Mide dayanmaz size, ey dünden kalma artık.
Elleri yakanızda kahraman anaların,
Ve sırtı sıvazlanıp, adanan yavruların,
O anayı, yavruyu almaz sizdeki beyin,
𝙎𝙞𝙯 𝙖𝙣𝙘𝙖𝙠 𝙣𝙪𝙩𝙪𝙠 𝙖𝙩ı𝙣, 𝙝𝙖𝙞𝙣 𝙖𝙧𝙩ı𝙜̆ı 𝙮𝙞𝙮𝙞𝙣!..
Sayfa 20
Yaşamın sonuna doğru yürüyoruz. İçimizde heves kalmamış. Yaşamaya. Sevgiye. Aşka. Belki, diyorum, belki Neşe'nin biraz hevesi vardır. Ama çok sürmez, onu da üzerler. İnsan dediğin birbirini yer, yer de doymaz. Duygularını yer, zamanını, yaşamını, heyecanını. Aşkını, inancını. Etini yer, kalbini söker. İnsan dünyanın vebası.
Sayfa 148 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Ah!
'Anne, ' dedim, 'Füsun gitti.'
Bana uzun uzun baktı.
Öyle şefkatle baktı ki ağlayasım geldi. "Gitmemiştir oğlum, içinde bir yerlere saklanmıştır. Öyle kolay gidilir mi?"
Sayfa 52 - Everest Yayınları - Karakter :Kitabı okudu
İşte, dünya güzel bir yerdi. Yaşananlar yaşanmıştı, yaşanacakları düşünmenin acelesi yoktu; nasılsa zamanı gelince bize tercih hakkı bırakmayacaklardı.
Zaman nasıl da keyfi bir olgu.
Küçük sevinçler, küçük hayatların içinde büyük mutluluklar doğuruyordu.
Sayfa 68 - Everest Yayınları
