Knut Hamsun'un 'Açlık' romanı, roman tekniği açısından okuyucuya yeni şeyler vaad etmez. Dildeki ustalık düzeyi ve diğer 'edebi teknikler' açısından da aynı şey söylenebilir. Ama yazar kendi hayat hikayesinden yola çıkarak açlığı o kadar çıplak ve o kadar da çarıpıcı bir şekilde anlatıyor ki, etkilenmemek kesinlikle mümkün değil. Bir tür yazarak çığlık atmak denilebilir buna...
Bilindiği üzere; insanlıkla hayvanlık arasındaki o aşılamaz denilen mesafe, uzun süreli açlık ve susuzluk devreye girdi mi, büyük oranda ortadan kalkar. Tarihte kıtlık yaşanan dönemlere bakıldığında bu çok açık görülecektir. Çoğunluk açısından yaşanan şey, hızla bir hayvanlaşma halidir. Tam da bu noktada kitabın kahramanı, azınlık içinde yer alarak, açlığa karşı daha çok insan kalmak amaçıyla canhıraş bir şekilde direnmeye çalışır. Üstelikte açlık ile birlikte diğer can alıcı sorunlara (mesela barınma) karşı yazmaktan, yazarak para kazanmaktan başka bir çaresi de yoktur. Bu durum romanda şöyle ifade edilmiştir; "Ne yapacağım, yazıyorum tabi. Ne yaparım başka? Benim geçimim bu." Dolaysıyla işi çok daha zordur.
Söylenecek bir başka ise şudur; yazmak, yani edebiyat insan kalmakta ve de daha fazla insan olmakta ısrardır. Roman alttan alta bize bunu da tekrarlar. Satırlarına bir tür yazma aşkı sinmiştir.
#açlık #açlıkromanı #okumak #roman #edebiyat #varlıkyayınları #knuthamsun #yazmak
Musa Anter ve onun gibi binlerce faili meçhul cinayetlere öldürülen Kürt halkına…
Kurt kuzuyu yakalamış yiyecek. Ancak bir bahane
uydurmak lüzumuda hissetmiyor değil. Kuzuya demiş
ki, sen geçen yıl bana küfretmişsin, bunun cezası
ölümdür, seni yiyeceğim. Kuzu, beni yemek istediğini
biliyorum
