Bana bir şeyler söylediniz, anlamadım
Bir cümle, iyi bir söz, gene anlamadım
Doğrusu hiç anlamadım, siz ne demiştiniz?
Ben ne demiştim, ve çekip gitmiştim sonra
Öyle ya, niye hiç değişmedi bakışlarınız?
BİTMEDİ, DİYORUM BİTMEDİ ŞAŞKINLIĞIMIZ.
O gün bugündür işte - ben mesela
Çok usta bir avcının gözleri karşısında
Bir çocuk olarak taptaze
tam ona sarılırken
gördum pencereden
gülünecek ne vardı
gülüyordun ya öperken
bu gece seninle olalım canim derken
sildim seni o anda kalbimden
neydi kopan içimden
yıllar zincirinden
öldüm sanki yaþarken
kaçtım hemen o sahneden
kendimi buldum ben çalıştım bu yerde
azalır acılar da gitgide
uykusuz her gece
bu soğuk kahvede
sabahlarım bazen günlerce
rüyalarıma gelme diye
uykusuz her gece
yorgun ölesiye
unutur muyum seni yorulsam her gece
masada boş bardaklar
kirlenmiş tabaklar
Umutsuzlar Parkı
I
Biliyorsunuz parkların
Sizi çağıran tarafları
İnsanın gizli, karanlık köşeleriyle oranlı
Orada saklanıyor onlar
Çünkü her türlü saklanıyorlar orada
Bir yağmur öncesinin loş sokaklarıyla
Dağınık mavisiyle gözlerinin
Sevgi vermez kadın uçlarıyla
Korkuya, sadece korkuya sığınmış olarak
Eskimiş, kurtlanmış ikonlarıyla