Siyaset sevmem. Yorum olmazsa da sevinirim.
Ama bir şey demeden de edemedim. Darbe sürecinde o güzel askerlerimizin canı o kadar yandı ki işim gereği çok denk geldim. Gözlerinde öyle masumca duygular beliriyordu ki çoğu zaman kendimi tutamadım. Evet içlerinde canisi çoktu ama kimse yanlış anlamasın toplum olarak Askerlerimiz o kadar itibar kaybetti ki sanki hepsi aynıymış gibi. Daha 22 sinde bi genç şöyle dedi " Abi eskiden çarşıya çıkardık bedava poğaça yerdik çay parası almazlardı şimdi niye kinle bakıyorlar"
Bu ülkenin Askerlerine bir özür borcu var. Onları sadece savaşta hatırlamayın onlar her zaman güzeldir. Kiminin babası boyacidir kiminin annesi günlüğe gider. Daha yeni ev almıştır borç harç içindedir. Biziz onlar. Allah yardımcıları olsun ki Afrin e gidenlerden birinden şunu duydum inşallah eskisi gibi düşünür halkımız bunun için bile can verilir.
Herkese iyi geceler..
Hayatta bekletmeye gelmeyecek iki şey vardır canısı: Biri hayallerin öteki de demini almış taze çayın. Ciddiyim ben, gülme parçalarım!
Titanic YayınlarıKitabı okudu
Bana inanmıyorsan bir de Göksel’den dinle canısı. “Ben sana nasıl uyduysam, aşkın yalanmış.” diyor kadın. Var bi’ bildiği işte…
“Böylesi daha güzel oldu. Senin adına çok sevindim,” derken yarım dudak sırıtan, arkadaşım diye yanında gezdirdiğin o kaknemi de unutma canısı. Ona da sıra gelecek, dur sen bi’…
Canısı söyle bakayım sen bana bi’ yaşını. 20 mi? Yoksa 22 mi? Her neyse işte; o yirmi yılı onsuz nasıl yaşadıysan bir o kadarını daha rahat yaşarsın. Ölmezsin korkma, hangi cehenneme gitmek istiyorsa bırak gitsin Allah aşkına!
“Bi’ insan yedisinde neyse, yetmişinde de öyledir,” der anneannem sonra bi’ de şunu der “Can çıkmadan huy çıkmaz, onu bilir onu söylerim.” Yani yolun başındayken yüz göz olduysanız ayrılın gitsin. E mi annem? Belki sonra düzelir gibi pembe düşlerle o yol yürünmez. Aranıza “Belki” girdiyse geçmiş olsun canısı.