Kitabın şaşırtıcı bir etkisi var. Kişisel gelişim tarzında pek düşünmemek lazım. Adler psikolojisine pek aşina değiliz, onun dışında Freud u ve travma psikolojisine hepimiz aşinayız. Bunun sebebi de yaşadığımız ve başımıza gelen olayların sorumluluğunu travmalarımıza bağlamanın getirdiği kolaylık. Kişi kendi hayatının iplerini eline almak yerine geçmişi, bilinçaltına işlemiş travmalarını suçlama eğiliminde oluyor. Kitap- Adler bu travmaları reddediyor ve mutluluğun,özgürlüğün elimizde olduğunu savunuyor. Bir çok açıdan çok kıymet verdiğim beni de alt üst eden görüşler var. Biz müslümanlar için kader önemli bir yerde duruyor. Bu psikoloji de secemedigimiz(anne- baba- doğduğun ülke -ortam ) şeylere ve değiştiremeyeceğimiz durumlara odaklanmamizi söylüyor. Değişebilecek tek şey biziz ve bizim değişimimiz dünyayı değiştirecektir. Yani kaderim buymuş, bunu ben seçmedim gibi yaklaşımlar bizi atalete ve mutsuzluğa itecektir. Elimizde olan her şeyi ileriye götürmek, ana odaklanıp spot ışığını bugüne vermek, geçmişi ve geleceği düşünmeden dans ederek yaşamak ana felsefe. Dans bir yere varmayı amaçlamadığı sadece yaşamayı hedeflediği için güzel bir metafor. Tavsiye ederim.
