Düşünmek çok zor bir spordur. Futbolcuların 'kondisyon'u için bu kadar para harcanırken,bizleri neden kötü kondisyona mahkum ediyorsunuz?
Ben gene kendimi kurtardım doktor; binlerce Mustafa İnan damdan düştükten sonra öldü,binlerce Mustafa İnan hâlâ kuyumcu yanında,eczacı yanında çalışıyor,birçok Mustafa İnan da soğuk evlerde,sefertasıyla ısıtılan yemeklerde istediği tadı bulamadığı için bilimden ayrıldı.
Mustafa İnan,Evliya Çelebi anlayışını ve üslubunu çok sevmekle birlikte, bu tarzın bilime karışmasını istemiyordu. Masal ile gerçeğin ayrılmasından yanaydı. Kendisi hakkında anlatılan masallara karşıydı. Gerçeğe yakın Mustafa İnan masallarını bile, "Yakıştırmadır canım," diyerek reddediyordu. Bu milletin artık masal dünyasından,çocukluk döneminden kurtulmasını istiyordu. Bu milletin gerçek,inanılır bilim adamlarına ihtiyacı vardı.
Okur Takip Önerileri
Mustafa bunu bilim dünyasına girer girmez anlamıştı.Kapıdan girer girmez hemen, "İthal malı bilim olmaz," demişti. Bu,ithal malı kafa olmaz demekti aynı zamanda.
Bir üniversiteye gir bakalım,işlerin neden yapılmaması,yürütülmemesi gerektiği hakkında çok akıl hocası bulursun.Ve memleketin haline öyle üzülmeye başlarsın ki üzülmekten başka bir şey yapmaya gücün kalmaz.Ülkeyi kurtarma heyecanından tıkanıp kalırsın.
Çoğu zaman çağrılmayanlar bilimin hizmetine giriyor bizde.Bilimin asıl sahiplerinin yerleri genellikle boş duruyor henüz. Bilim ordusu gerçek gönüllülerini bekliyor.
İyi yaşamak için neler yapmalı? Bunu bile öğretebiliriz insanlara.Çünkü iyi yaşamak da bilgiye dayanır.Bunu da göstermeliyim sizlere.Çünkü ülkemizin insanları daha yaşamanın acemisidir. Onlara insan gibi yaşaması öğretilmemiştir henüz.
" Ne diyor Fuzuli?" "Dost aldırışsız,felek acımasız,devir kararsız/ Dert çok,dert ortağı yok, düşman zorlu,talih güçsüz' diyor. "
Biraz düşündü profesör.Sonunda,"Anlıyor musun?" dedi, "Bizde neden kolayca bilim adamı yetişmediğini? Bilimin küçük yaşta başına gelenleri görüyor musun?
Belki nice Mustafa İnan'lar da bütün görünmez ve görünür kazaları atlattıkları halde,ne yapacaklarını bilemedikleri için damdan düşmekten beter olmuşlardır.
Sadece onurlu insanları anmak yeterli olmaz mı? Bu insanların azınlık olduğu doğrudur.Dahası hep azınlık olarak kalacaklar.Ama ben burada,azınlığa katılmaya yönelik bir çağrı olduğunu anlıyorum.Çünkü dünya kötü bir durumda ve her birimiz elinden geleni yapmadığı sürece her şey daha da kötüye gidecek.
İnsanların yaşamalarını sağlayacak çok şeyin bulunmasına karşın,uğruna yaşayacakları bir şeyin olmadığı söylenebilir; insanlar araçlara sahip,ama amaçları yok.
Tasam,yoldaşlarımın çoğundan farklıydı.Onların sorusu şöyleydi: "Bu kampta hayatta kalacak mıyız? Kalmayacaksak,bütün bu acıların hiçbir anlamı yok." Benim sorumsa şuydu: "Bütün bu acıların,çevremizdeki bunca ölümün bir anlamı var mı? Çünkü eğer yoksa hayatta kalmanın kesinlikle hiçbir anlamı yok! Çünkü anlamı böyle bir rastlantıya bağlı olan bir yaşam,nihai anlamda yaşanmaya değmez."
Yaşamak için bir nedeni olan kişi, hemen her nasıl'a katlanabilir.
Gerçek: İnsanın özleyebileceği nihai ve en yüksek hedef,sevgidir. O anda, insan şiirinin ve insan düşünce ve inancının vermesi gereken gizin anlamını kavradım. İnsanın sevgiyle ve sevgi içinde kurtuluşu. Dünyada hiç bir şeyi kalmayan bir insanın,kısa bir an için de olsa,sevdiği insana ilişkin düşüncelerle ne kadar mutlu olabileceğini anladım.