CEBRAİL DAVUTOĞLU
@cebraildavutoglu
İÜ-MPA/MASTER’S DEGREE
MANİSA
15 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Mesnevi’den Sermayesi Tükenen Buz Satıcısının hikayesi, Bağdat’ta Ağustos sıcağı ortalığı yakıp kavurmaktaydı. Herkes, serinleyeceği gölge bir yer, ferahlatacak bir rüzgâr arıyordu. Çarşı-pazar kurulmuş, alışveriş başlamıştı.
Bu arada bir adam, yüksek dağların mağaralarından getirdiği buzları satıyordu. Buz kalıpları eriyip ziyan olmadan bir an
Saniyelerin birbirini izledigini, dakikalarin geçtigini hissediyor musun?
Sabirlisin ama beklemiyorsun, özgürsün ama seçmiyorsun, müsaitsin ama hiçbir sey seni harekete geçirmiyor.
Sana randevular veriyorlar ama sen gitmiyorsun. Kollarini ensende birlestirip, dizlerini büküp, dar sedirinin üzerinde uzanmis yatiyorsun. Tavana bakıyor,tavanda çatlaklar, kabarmalar, lekeler, süsler olduğunu keşfediyorsun.
Ne kimseyi görme, ne de konuşma, düşünme, dışarı çıkma, yerinden kımıldama isteği duyuyorsun.
Pek yaşadın denemez, oysa her şey çoktan söylendi, çoktan bitti. Topu topu yirmi beş yaşındasın, ama yolun çizilmis bile. Roller hazir, etiketlerde: bebekliğindeki oturaktan yaşlılığındaki tekerlekli sandalyeye varana kadar oturulacak tüm yerler orada durmuş sıralarını bekliyorlar. Keşke insan türüne ait olmak, bu dayanilmaz ve Sağır edici gürültüyü de beraberinde getirmeseydi.
Okur Takip Önerileri
Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi
Hani derler ya ben seni düşündüğümden böyle söylüyorum;
iyi o zaman bizim de yanıtımız vardı hani çok eskilerden
"iyiliğimizi istiyorlar vermiyeceğiz!"
ve sen! sana filleri düşünme dediklerinde ne düşünürsün ? filleri.
düşünceler, düşündürdükleri düşünemediklerimiz düşünmek istemediklerimiz iyinin ve kötünün ne olduğu sürekli yer değiştiren zihinleriniz...
iyi ve kötü yoktur sadece güç ve onu elde edemeyen zayıflar vardır güç herzaman tehlikelidir en kötüleri çeker en iyileri kirletir güç sadece almak için alçalmaya hazır olanlara verilir ben güç istemiyorum bilmediğim şeyin gerçektende bildiğim tek şey olduğunu biliyorum...
Güçlü olmak hatasız yaşamak değildir,hayata karşı acımadı ki şımarıklığı; annenizin terliği kadar merhametli değildir,olmayabilir...
Ne diyordu Nazım? Herkese selam, sana hasret…
Bakın tek kitabıyla eşsiz olmayı başarabilen halkın çocuğu Ahmed Arif, bu duyguya nasıl parmak basıyor:
Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin
Yitirmiş öpücükleri
Payı yok, apansız inen akşamdan
Bir kadeh, bir cıgara dalıp gidene
Seni anlatabilsem seni
Yokluğun cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini…
Aslında hepimiz deli gibi yalnızız okur. Sadece bazı zamanlar değilmiş gibi yapıyoruz. Yalnızlığımıza bir aynaya bakar gibi çarptığımız an ise cam parçaları misali dağılıyoruz. Bakın, toplumcu gerçekçi şairimiz Atilla İlhan bu durumu nasıl özetliyor:
Yalnızların en büyük sorunu
Tek başına özgürlük ne işe yarayacak
Bir türlü çözemedikleri bu
Ölü bir gezegenin
Soğuk tenhalığına benzemesin diye
Özgürlük mutlaka paylaşılacak suç ortağı bir sevgiliyle
"umursamazlığını çek üstüne, sıcacık bir yorgan gibi"
Yaşam, okunması gereken kitapları okumaya bile yetmiyor.
Doris Lessing