[Soytarı] Onda göze çarpan çelişki, bir onur kalıntısından, derin ve gizli bir duyarlıktan ileri geliyordu, yoksa tekme ile kovulmaktan ve dinleyicilerinden bir metelik koparamamaktan değil.
Sayfa 66 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
Yaşamın ne zaman iyi ve güvende olacak, diye soruyorsun, küçük adam; bunun yanıtı senin özüne yabancı:
Hayat dolu olmak güvenlikten, sevgi paradan, özgürlük parti ya da kamu görüşünden daha önemli olduğu zaman, yaşamın iyi ve güvende olacak; Beethoven ya da Bach müziğinin havası, bütün varlığının havasından daha önemli olduğu zaman (bunlar senin içinde var, küçük adam, varlığının derininde bir köşede saklı olarak!); düşüncen, duygularınla çelişki halinde değil de, uyum içinde etkili olduğu zaman;
İnsanların mutsuz oldukları bir toplumda yaşıyoruz. Yalnız, çeşitli korkular altında acı çeken, ruhen dengesiz, yıkık ve bağımlı olan bu insanlar, önce bütün çabalarıyla kendilerine boş zaman yaratmaya çalışırlar, sonra da bu zamanı "öldürebildikleri" ya da geçirebildikleri oranında sevinç duyarlar. Ne acı bir çelişki.
Sayfa 24 - SayKitabı okuyor
her ne varsa yaşanılan aldım kabul ettim...
alım al akım aktı...
düştüm, koştum, kanadı dizlerim
evet hepsi bendim...
ne yöne dönsem yüzümü sanki bin asırdı...
eteğimde uçuşan rüzgar, parmak uçlarımı okşuyor...
nasıl anlatsam bu kokuyu: epeyce yol almış sonra oturmuş bir taşa dinlemiş gibi...
yahut bir kaç günlük susuzluktan sonra suya kavuşmuş biri gibi...
her yaşım bin asır gibi...
bir ânımı anlatsam diğerlerinin hatrı kalır gibi...
sanki ne yapsak eksik kalacak bir yerlerimiz.
İnanması zor gibi geliyor ama çocukluğumun kokusunu alıyorum...
bazen gözler kapanıyor ve babasının minik kızı, yine koşarak babasına sarılıyor...
onbinlerce kez yıkanan ellerim hala başka anların izlerini taşıyor...
eskiye özlem mi yoksa eskide kalmak mı bu bir ufak çelişki...
F.S
Mutlak ruh , basit , net bir dünyada yaşama gerekliliğiyle doludur. Örtük olan her şey, her çelişki ,her karmaşa onu ürkütür, karıştırır ve ona katlanılmaz gelir.
Sayfa 160 - ÇitlembikKitabı okuyor
Şimdiye kadarki bütün toplumların tarihi, sınıf mücadelelerinin tarihidir. Özgür insanlarla köleler, patrisyenlerle plebler, baronlar ve serfler, lonca mensubu yurttaşlarla kalfalar, kısacası ezenlerle ezilenler arasında her zaman çelişki vardı, bunlar birbirlerine karşı kâh gizli kâh açık kesintisiz bir mücadele yürüttüler, her defasında tüm toplumun devrimci bir dönüşümüyle veya mücadele eden sınıfların beraberce çöküşüyle sonuçlanan bir mücadeleydi bu.
Sayfa 250Kitabı okudu
Şahitler ve Belgelerle Türkiye'de Yaşanmış Esrarengiz OlaylarErgun Candan · Sınır Ötesi Yayınları · 199980 okunma
Yumuşak ve hafif bir nefret. Sanırım kendime duyduğum his bu. Burada düşünüyorum. Merhaba demenin zorluğunu falan anlatmaya çalışmayacağım. Çocukken çektiğim zırvaların da bir anlamı yok. Yani normal bir çocukluk geçiren yoktur ki. Evet, benimde salakça orada oturup gizlendiğim bir çocukluğum oldu. Sakince bekleyen çocuklar da vardır pekâlâ veya kapıyı vurup giden çocuklar, zengin çocuklar, yalnız çocuklar. Hepsi bok gibi, bunu saklamaya gerek yok. Bir öfke duyuyorsam kendime karşı bunun için birini suçlamama gerek yok. Gün geçtikçe hınçla kendimden uzaklaşmak canımı sıkıyor, fakat anlaşılamayacak bir çelişki değil bu. Sakince küçük bir taburede oturarak hayatımı devam ettiremez miyim? Hayır. Çünkü bunu hak etmiyorum.
Sayfa 61Kitabı okudu
Zorlandığınız şeyi yapmayı reddederek kontrolünüzü sağlamaya ve saygınlığınızı korumaya çabalayacaksınız. Çelişki şu ki, çoğunlukla sonuçta kendinizi inciteceksiniz. Birisi, uygunsuz bir biçimde gerçekten yararınıza olacak bir şeyi yapmanızda ısrar ederse bu oldukça karmaşık olabilir. Bu sizi "kazanamaz" duruma sokar; çünkü, o kişinin dediğini yapmayı reddederseniz, sadece onunla inatlaşabilmek uğruna yenik duruma düşersiniz. Diğer taraftan, onun dediğini yaparsanız, ele geçirilmiş hissedersiniz. Zorlayıcı taleplere boyun eğdiğiniz için, onun sizi kontrol ettiği duygusuna kapılırsınız ve bu durumda kendinize saygınız kalmaz. Kimse baskı altında kalmak istemez.
Yazının başında kitaptan yaptığım alıntıya dönecek olursak; Kemal Tahir'in deyimiyle, şamar yemiş bir devletin çocukları olmak Türk toplumunun özellikle yakın tarihle kurduğu bir tür travmatik ilişkiye de işaret eder. Bir yanda muhteşem bir imparatorluğun çocukları olmak ama diğer tarafta şamar yemenin ezikliğini hissetmek. Ancak tarih, bilinç, kimlik de çoğu zaman acı sonuçları olan büyük olaylarda şekillenir. Türkiye de yaşayan insanlar sadece tarihleriyle kurdukları ilişkide değil bugünü yaşarken de benzer duygular içindedir. Hapsedildiği durumla olması (çok) mümkün konumu arasındaki çelişki benzer bir sosyal psikolojiyi doğruyor.
Akif Emre
