Cemal Süreya
''.. Ey şiir arayıcısı ey esrik kişi
Şu son dönemecini de aşınca gecenin
Doğacak gün artık gündüze ilişkin değil
Bu ağartı ancak yürekle karşı/aşabilir
Bütün iş arda işte, oradan usturuplu geçmesini bil
Tutsaksan ellerini sıvışır gibi zincirlerinden
Ve balyozla vursalar mısralarına
Soylu bir demir sesi yükselir
Soylu büyük ve mavi bir demir sesi
Ellerim gece yatısına çağnlmış
Ve
Telaşsız görünmeye çalışan bir Kafka gibi
Yüzüm giyotine abone"
"Sen bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma, ben çok gülerim.
Ve gülerken hiç kimse yalan olduğunu anlayamaz."
-Cemal Süreya-
