Mehterin mazisi Osmanlı kadar eski
Türkiye'de ilk Mehterhanenin açılması, Selçuklu hükümdarı II. Gıyasettin Mesut'un, Osman Gaziye armağan ettiği mehter çalgılarıyla oldu. Böylece 1284 yılında "Mehterhane" kuruldu. Mehterhane, İslam devletlerinde egemenliğin bir simgesi niteliğindeydi. Bir çeşit askeri mızıka takımıydı. Sultan II. Mehmet'e dek mehter takımı çalarken padişahların ayakta durması bir gelenek gereğiydi. Gıyasettin'in armağanları bir ikindi zamanı geldiğinden mehterhane ikindi ezanından önce çalmaya başlardı. Vezir mehterhanelerinde yatsıdan sonra da çalınırdı. Mehterhane çalarken vezire ya da yeniçeri ağasına halkın dilekçeleri sunulurdu. Mehterhane, 1826 yılında II. Mahmut tarafından yeniçeri ocağıyla birlikte kaldırıldı. Ahmet Muhtar Paşanın. Askeri Müze Müdürü olduğu sıralarda Celal Esat Arseven'in öncülüğüyle mehterhanenin özelliklerini taşıyan bir mehter takımı kuruldu, bir süre sonra da dağıldı. 1953'te yeniden kurulan mehter takımı, bugün Kurmay Başkanlığı Harp Dairesi Askeri Müze Müdürlüğüne bağlıdır. Güftesini Ahmet Muhtar Paşanın yazdığı "Mehter Marşı'nı İs- mail Hakkı bestelemiştir: Gafil ne bilir neşve-i pür şevk-i vegayı Meydar-ı celadetteki envan-ı sefayı Meydan-ı gaza aşk ile tekbirler alınca Titretti yine ruy-ı zemin ary-ı semayı. Allah yoluna cenk edelim şan alalım şan Kuran'da zafer vaat ediyor Hazret-i Yezdan.
Sayfa 77 - Karma Kitap YayınlarıKitabı okudu
BİZİM UŞAKLAR
Atası ceddini, her daim künde Rahmet okur anar, bizim uşaklar Bambaşka duygudur, taşar içinde Vatan deyip yanar, bizim uşaklar
Keskin bakışlıdır, Türkün heybeti Nebiler ocağında, tutar nöbeti Tekrar yıkar yine, Çin'deki setti Bayrak için donar, bizim uşaklar
Yeşermiş içinde, Turan ülküsü Titriyor ondan, çakalı tilkisi
Cenk eder hainle, mehter türküsü Zaferlere koşar bizim uşaklar
Yeri göğü bırak, arşı inletir
Şanlı bayrağına, marşı dinletir Kafirin başına, balyoz gümletir Mazlumları okşar, bizim uşaklar
Düşmana çöker, kara bulut gibi Kimsede bulamaz, bizim yurt gibi Zincirleri kıran, bir bozkurt gibi Özgür ve hür yaşar, bizim uşaklar.
Mehmet Emin ACER
AKDAĞMADENİ ŞAİRLER ANTOLOJİSİ KİTABINDAN