Annem ve babam öldüğünde bana babamın kitapları miras kaldı , biliyorsun. O çok açgözlü bir okurdu.
Bence iyi bir hikaye ilaç gibidir.
'' Benim için fazla iyiydi , '' diye not düşerdi kendiyle dalga geçerek. '' Fazla iyi. ''
Ölülerin söyleyeceklerini duymak gibi bir arzum yok.
Her şeyin mümkün olabileceğini ama diğer taraftan da çok az şeyin mümkün olduğunu düşündü.
Yılanlar asla gözünü kırpmaz , hiç açık vermezdi. Boşluğa baktığınızı sanırdınız.
Aynı bilme ve bilmeme hali.
Bazen seni yeterince özlersem tıpkı bir sihirbazın fuları ve tavşanlarıyla yaptığı gibi seni tekrar ortaya çıkarıp çıkaramayacağımı merak ediyordum.
Benden daha bilge birinin önceden söylediği gibi , acıya meyilli olmanın nedenleri vardır.
'' Sence birini sadece hayal ederek varlığa dönüştürebilmek mümkün olur muydu? Yalnızca sevgini kullanarak? ''