ibiaryu
@ibiaryu
'' Vizyonda bu hafta ''
'' Firedinin Kabusu ''
Lisans
Ankara
Dünya
4816 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
- Pilotu hiç duymadım. Rıhtımdaki kıza gelince , onu tanıyordum.
- Bunu bana daha önce de söyledin. Araç ruhsat bölümünde çalışan bir kadınmış.
- Onu bundan daha fazla tanıyordum.
- Söylemek istediğin...
- Hayır. Sandığın gibi değil.
Beni şaşırtıyorsun. Babası onda hep aseksüel bir titan izlenimi uyandırmıştı. Çocuk doğurtmayı nasıl başardığını merak ederdi.
Elimle göstermeyeceğim ama beş kat sayabilirsin değil mi?
Tabii , diye düşündü Billy , yürürken sakız bile çiğneyebilirim.
Ronald Reagan güven ama doğrula derken haklıydı.
Okur Takip Önerileri
Billy içeceğini içti. Düşündü. İki milyon. Tek bir iş işin. Tekrar düşündü. Tuzak neydi peki?
Ama burada cinayet işledi ve Mississippi'nin bu tarafında cinayet suçunu fazlasıyla ciddiye alıyorlar.
Billy bunu biliyordu. Kırmızı eyaletlerde soğukkanlı katillerin acısına hemen son veriyorlardı. Billy'nin bununla bir derdi yoktu.
Mal modu emniyet kemeri gibiydi. Bir kaza geçirmeyi beklediğinden takmıyordun ama bir tepeyi aşarken yolun karşısından kimin çıkıvereceğini de asla bilemezdin. Bu , insanların yön değiştirip durduğu , otoyolun yanlış tarafından sürdüğü hayat yolu için de geçerliydi.
Bir süredir Amerika'da işler yolunda gidiyordu ama belki de bu yakında değişecekti. Billy bu tip mahalleleri iyi bilirdi. Böyle mahalleler barometre görevi görüyordu ve artık bu barometrenin göstergesi düşmeye başlamıştı. Burada yaşayan insanlar , girip çıkarken kart bastıkları işlerde çalışıyordu.
Ben psikopat değilim. En azından bu sabaha dek öyle değildim.
Yağmurun altında uyuşmuştu sanki. Her şey sessizleşmiş gibiydi. Hava , trafik , zaman. Sadece içindeki ağrı yükselmeye devam ediyordu.
Ezberinde bildiği tek numara , şimdi en azından kullanmakta olduğu kendi cep telefonunun numarasıydı. Diğerlerinin hepsini isimlerine göre kaydetmiş ve çoktan unutmuştu.
Unutmayı öğrenmek.
Kelimenin tam anlamıyla , hayatıyla bağlantısını kaybettiğini anladığı andan bu yana geçen beş dakika. Elektriğin bir anda yok olduğu takdirde dünyanın nasıl karmakarışık olacağına dair dostlarıyla sık sık tartışırdı. Hiç aklına gelmeyen , telefonunu kaybettiğinde de durumun pek farklı olmayacağıydı. Cep telefonunun sadece iletişimde kalmayıp bilgisayar olarak da hizmet verdiği , insanın bütün sosyal yaşamın idare ettiği bir toplumda , birini dış dünyadan kopartmak için SIM kartını çalmaktan daha etkili bir yöntem düşünülemezdi.
Hiç bir zaman , yas tuttuğu en kötü zamanlarda bile kendini o anda olduğu kadar yalnız hissetmemişti.
'' Şöyle yapalım , '' diye kendi kendine konuşmaya devam etti. Baş ağrısını yatıştırır yatıştırmaz bir plan yapacaktı. Belki de aklını yitiriyordu. Belki de çektiği acı onu cinnetin eşiğine getirmişti. Ama bir ayağını öbürünün önüne atabildiği sürece ,durumun saçmalığına kafa yorabildiği sürece , kısa devre yapmadığı sürece buna izin vermeyecekti.
İyi niyetini iki dakika bile koruyamadı.