Tık tık tık
Gözlerini açmak istemiyordu yine .Onun için sabahları balkon sefası yoktu artık. Aslında ne çok severdi…Gökyüzüne ait en narin parça olan serçelere su içirmek, ekmek tanelemek, akşamları güneşin batışını izlemek. Hepsi elinden uçup gitmişti, serçelerin peşine takılıp, hiç görmediği diyarlara… Sıcaklar her gün biraz daha artıyordu. Ona kalsa bu
Mizahın Zarif Şairini Rahmetle anıyorum.
Bugün benim değimle "Mizahın zarif şairi"nin ölüm yıl dönümüymüş. (Kendisi Didem Madak'tır) Onu rahmetle anarken en sevdiğim şiirini de paylaşmak istiyorum.
Pollyanna’ya Son Mektup
“Aşk mektupları elbette yakılmalı,
geçmiş en soylu yakacaktır.”
(Nabokov)
Muhabbet kuşumuz öldü
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar
Muhabbet kuşumuz öldü
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak
Biliyorsun ölüm, mavi boş bir kafestir kimi zaman
Acıyı hangi dile tercüme etsek şimdi yalan olur PollyannaUyuyamadığım gecelerin sabahında
Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtına ters çevrilen şemsiyelere
Sığınacak liman istemedim ki boğulduğumda çıkıp nefes alabileceğim çiçekli bir balkon yeterdi.
POLLYANNA’YA MEKTUPLAR
Muhabbet kuşumuz öldü
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak
Biliyorsun ölüm, mavi boş bir kafestir kimi zaman
Acıyı hangi dile tercüme etsek şimdi yalan olur Pollyanna
Uyumadığım gecelerin sabahında
Göz altlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtınada ters