.
En ufak bir hareketle kendimi kahramanlıktan kurtarmıştım. Yolun ortasından yaşayan ben, sonunda yolun başlangıcına doğru ilk adımı atmıştım. Sonunda, sonunda, kılıfım gerçekten kırılmıştı ve sınırsızdım. Olmayarak ben vardım. Olmadığım her şeyin sonuna kadar ben vardım. Olmadığım her şey bendim. Olmazsam her şey benim içimde olacak; çünkü "ben" dünyanın anlık spazmlarından sadece biridir. Hayatımın yalnızca insani bir anlamı yok, çok daha büyük — o kadar büyük ki, insanlık ilerledikçe hiçbir anlamı kalmıyor.
.
.
.