Herkesin ağlayası varmış. Bazen bana da öyle olur. Durduk yere ağlarım. Annem de gelir "Ağlama!" der. O ağlama deyince daha çok ağlamak isterim. Ağlayınca sakinleşiyorum, rahatlıyorum. Bıraktım çocuklar da ağlasın, sakinleşsin. Herkes kendine gelsin.
Sayfa 146Kitabı okudu
Baba kokusu bilmeyen çocuklar da biz. Gözlerimiz dolunxa yüreğimizde dolardı. Ağlayınca baba kucağına gidemedik diye mi; şimdi dünyanın bize bu hırçınlığı?
Sayfa 21Kitabı okudu
"Babalar ağlayınca zaten hep kış gelir. Ama çocuktum. Çocuklar alçılarının üstünü örtmek istemez. Çocuklar kürekle toprak atmayı da bilmez. Zamanı gelince öğrenirler sadece. İçlerinde elektrikler kesilir. Küt diye!"
Ben ağlayınca serçeler uçar
Dünya küçülür gözümde
Durur önümde bir hüzün serpintisi
Yayılır
Yıkmak ister acıdan kuleleri
Ben gidince öfkem ayaklanır
Dindiremez onu çocuklar bile
Köpürür taşar ama yalnız kalır
Morarır
Yalnızlığın verdiği sessizlikle
Peki, büyük kızlar ağlar mı?
Ağlar. Büyük çocuklar, yetişkinler, kadınlar, erkekler, yaşlılar da ağlar. Ama büyük kızlar ağlayınca nedeni sorulmaz; "Ayıp," denir, "büyük kızlar ağlamaz."
Sayfa 119Kitabı okudu
“Dedem beni eskiden bir camiye götürmüstü.
Namazdan sonra imam Arapça dualar okudu. İmam okurken dedem öyle ağladı, öyle ağladı ki... Dedem ağlayınca, ben de kendimi tutamayip ağlamıştım. Camiden çıkıp eve giderken,
-Arapça biliyor musun da imamin dediklerine ağladın dede? diye sormuştum.
-Ne imam Arapça biliyor, ne de ben... demişti.”
Sayfa 127 - Nesin YayıneviKitabı okudu
Ölürsem babam ağlardı. Babalar
ağlayınca zaten hep kış gelir. Ama çocuktum. Çocuklar acılarının üstünü örtmek istemez. Çocuklar kürekle toprak atmayı da bilmez. Zamanı gelince öğrenirler sadece. İçlerinde elektrikler kesilir. Küt diye!
Sayfa 8Kitabı okudu
Oğuz Han Menkıbesi.
Oğuz dini, "Oğuz Han" adlı bir kahramanla başlar. Türk an'anesi, "Oğuz Han"ın şeceresini bu suretle zaptetmiştir: Türklerin ilk ceddi "Türk Han", yahut "Ebülce Han" dır. Çadır yapmasını iptida düşünüp icat eden bu zattır. Bunun: "Tutuk", "Amlak", "Barsacar",
Büyümek
Çimenler
Ip-ıslak
Ben ağlayınca
Bir serçe
Konar pencereye
Ben gülünce
Gök masmavi
Bakıyorum diye
Bir gün
Kapıyı çalacak
Komşu çocuklar
Ben yürüyünce
İşte
Böyle böyle
Büyüyorum
Bir gündüz geliyor
Bir gece
Sayfa 8 - PDF
