Ölmüyorsak, zorlamayalım.
Akıcı ve eğitici bir kitaptı, kitabın iç yüzeyinde birçok anlam veremediğim diyalogla karşılaşmıştım ki okuduktan sonra biraz düşünmeyle ne anlatılmak istendiğini kavradım. 
Paulo Coelho insanın hayat üzerinde ki anlam arayışını bize ölüm üzerinde tasvir etmiş, yaşanyılatımızın farklılığı veya aynı muğlak çizgiler üzerindeyken hayatımızın halen daha devam ettiğini, kafamızın en derinlerinde çalkantıya uğrayıp, beynimizi sarsan aforizmalarin hayatımızı yıkıp dağıtmasına izin vermememiz gerektiğini çok güzel bir üslupla bizlere göstermiş. Bir delinin, bir akıllıya hayatı öğretmesini, ailenin çocuk üzerinde oluşturabileceği baskının bir gün gelip de akıl hastanesinde sonuçlanabileceğini, kalp ağrısı sandığımız bedensel bir sızının aslında en derinlerden ruhumuzdan kopup da geldiğini, gençlik melodramlarının verdiği hazsal bakış açışıyla bir kutı hapın bizi o nice güzel ölüm rahatlığına değil de acınası toprak biçimiyle şekillenen ölüme ulaştırabileceğini, her ne olsak da yaşasak da hayatın içinde hala varken her şeyin bir çözümü olduğunu, iyi bir insan ve iyi bir yaşam için çabalamak gerektiğini bu kitaptan doktrin niteliği şeklinde kapabilirsiniz.
Dokunaklı bir eser... Tavsiyelerim sizinle, iyi geceler.
varoluş
Sabah tuvaleti geldiği için huzursuz bir şekilde uyandı. Gözlerini zorla açtı rahatsız bir şekilde mutsuzca etrafa bakındı. Gözkapakları açılmamak için direniyordu. Göz kapaklarını tekrardan kapatsa da tuvaleti göz kapaklarının kazanmasına izin vermeyecek kadar sıkıştırıyordu. Eli yastığın altına koyduğu telefonu aradı. Telefonu bulamayınca
❝ Bir Kalbiniz Vardır,
Onu Hatırlayınız..
İsmet Özel’in çok sevdiğim bir şiiri şu dizelerle bitiyor: “Herkesin bir bahanesi var, senin yok / biraz bekleyebilirsin, daha sonra / burada kalamazsın, başa dönemezsin / ama dön / eve dön! şarkıya dön! kalbine dön! ...
Ev deyince hepimiz yanından dere akan, yaz kış bacası tüten o tek katlı yapıyı resmediyoruz hâlâ. Eski şarkılarımız yenileri
Sayfa 18 - E-KitapKitabı okuyor
"Hayır, özgür değilsin," dedi. "Senin bağlı bulunduğun ip, öbür insanlarınkinden biraz daha uzun; hepsi bu kadar! Senin patron, uzun ipin var, gidip geliyor, kendini özgür sanıyorsun. İpi koparmadın mıydı da..."
Zorba'nın sözleri, içimdeki açık bir yaraya dokunup acıttıkları için inatla, "Bir gün koparacağım!" dedim.
"Güç, patron, çok güç! Bunun için delilik gerek, delilik, duyuyor musun? Ya hep ya hiç! Ama sende beyin var ve seni bu yiyecek. Aklın bakkal senin, defter tutuyor, bu kadar verdim, bu kadar aldım; kâr şu kadar, zarara bu kadar diye yazıyor. Yani, iyi bir sahip, her işi sermiyor, her zaman arkayı kolluyor. Hayır, ipi koparmıyor rezil, onu sıkı sıkı elinde tutuyor, kaçırırsa mahvoldu demektir zavallı, mahvoldu demektir! Ama, ipi koparmadıkça, hayatın ne tadı vardır, söyler misin bana? Papatya papatyacıktır; rom değil ki dünyayı altüst etsin!"
Sayfa 336 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Yabancı
Bugün veda ettim. Bir kişiye değil, bir asraydı sanki. Çay içtik önce. iki açık çay. Kafenin içeri doğru açılmış balkon camı önünde. Haliç'i seyrettik bir süre. Uzaklar iyileştirir ya hep, ya da öyle derler, o an gitmeyi düşündüm ben de. Suat konuşurken, ardımda bırakmaya cesaret edemediğim kentin denizine baktım. Öyle çok şey ki!
Anladım, gidemem bir yere.
Aşığım.
Suat'ın canı cehenneme. 12.12.2010
Sayfa 32 - Dergah YayınlarıKitabı okudu
"George dikkatlidir. Başına hiçbir iş gelmez. Bugüne kadar hiç yaralanmamış, çünkü çok dikkatli."
"Her neyse, sen yalnızca öyle olduğunu farz et, dönmeyeceğini düşün. O zaman ne yaparsın?"
Lennie'nin yüzü korkuyla büzüldü. "Bilmiyorum," dedi. Sonra, "Hey, söylesene sen ne yapmaya çalışıyorsun?" diye bağırdı. "Bu doğru değil ki. George'un yaralandığı doğru değil."
Crooks onun üstüne gitti. "Ne olacağını söyleyeyim mi? Seni tımarhaneye koyarlar. Boynuna da köpeklerinki gibi bir tasma geçirirler."
Sayfa 75Kitabı okuyor
"Neden mutlu aşk yoktur diye mırıldanıp durdum ki bütün gece, mutlu etmeyecekse aşk neden var? Neden bütün gece onun soluğunun buğusunu izledim, kadehinin çın sesini bekledim, sigaramın dumanı sigarasının dumanına karışsın diye çakmağına uzandığı ânı gözledim? Çok ateşlendim bu gece, nabzım hâlâ yüksek. Şu anda saat sabahın beşi. Yaşadığım bu olağanüstü gecenin her ânını yazarak aklıma kazımak istiyorum ama öyle şarhoşum ki." İki de dize yazmışım, bestelerim diye düşündüm herhalde. "Dünyanın en insansız yerlerine giden bir gemideyiz / Saçların saç denizi / Deniz değil okyanus."
Sayfa 263 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Sıradaki ileti unutamayanlara gelsin
Onu unutamıyorum Hocam!
İnsanlar bana böyle bir durumla geldiklerinde, hep şöyle derim: O insanla tanışmadan bir gün öncesini düşün.. Otobüsle eve giderken boş boş çevreyi izliyordun belkide. Belki de bir arkadaşınla görüşmüştün ve çok keyifli zaman geçirmiştiniz.. Aklının ucunda bile yoktu o insan. Bu zamana kadar onsuz nasıl normal bir hayat yaşadıysan bundan sonra da gayet tabii yaşayabilirsin. Bakın mesele aslında onsuz yaşayamama meselesi değil.. Aslında bizler insanları çok çabuk unuturuz. Bizim asıl unutamadığımız şey deneyimlerimizdir. O insanla yaşadığımız hislerimizdir. Onunla beraber yaşadığımız duygulardır. Biz o duygulara, yaşantıya, deneyimlere anlam yükledikçe; zannederiz ki o insanında bizdeki anlamı bi o kadar büyük. Halbuki olay bundan çok daha farklı. Unutulmayan şey kişiler değil, deneyimlerdir. Ve şu soruyu kendinize tekrar sormanızı istiyorum: Gerçekten onu unutamadım mı? Yoksa daha iyi bir insanla karşılaşma ihtimaline olan inancım mı düşük?
Mutlu Aşk Yoktur
İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman
Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini
Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi
Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi
Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an
Mutlu aşk yoktur
Hayatı Bu silahsız askerlere benzer
Bir başka kader için giyinip kuşanan
Ne yarar var
Mutlu Aşk Yoktur
İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman
Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini
Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi
Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi
Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an
Mutlu aşk yoktur
Hayatı Bu silahsız askerlere benzer
Bir başka kader için giyinip kuşanan
Ne yarar var