"Sen benimle oynuyordun. Benden nefret ediyordun. Çünkü sevgin nefrete dönüşmüştü. Ben farkındaydım. Buna rağmen seni sevmeye devam ediyordum hala da ediyorum. Ben, sana hak vermeye çalışıyordum, veriyordum da. Oysa senin çektiğin acılardan belki daha da fazlasını ben de çekmiştim. Sen beni, seni kolayca unuttuğumu, hiçbir şey olmamış gibi
Bu günlerde insanlar, akıllarıyla yiyorlar, bedenleriyle değil. Birçok insan, yediği şeyde monosodyum glutamat olmasını önemsemi yor ve yalnızca dilinin ucuyla tat alıyor, böylelikle de kolayca kan dırılıyor. İlk önceleri, insanlar sadece yaşadıkları için ve yemek lezzetli olduğu için yerlerdi. Modern insanlar, eğer ayrıntılı tatlandırıcılar kullanmazlarsa, yemeklerin tatsız olacağını düşünmeye başladılar.Eğer yemekleri lezzetli yapmaya çalışmazsanız, doğanın bunu za ten yaptığını görürsünüz. Dikkat edilecek ilk husus, yiyeceklerin kendiliklerinden lezzetli oldukları bir yaşam şekli sürdürmektir, ama bunun yerine bugün, bütün çaba yemeklere tat katmaya gitmektedir. İronik bir şekilde, lezzetli yemekler hepten ortadan kalkmıştır. İnsanlar lezzetli ekmek yapmaya çalıştılar ve lezzetli ekmek yok oldu. Zengin, zevk verici yemekler yapma çabasıyla işe yaramaz yemekler yaptılar ve artık insanların iştahları tatmin edilemiyor. En iyi yemek hazırlama yöntemleri, doğanın narin tatlarını koruyanlardır. Çok eski zamanların gündelik bilgeliği, insanların, güneşte kurutulmuş salamura, tuz salamurası, kepek salamurası ve miso salamurası gibi değişik şekillerde sebze salamuraları yap malarıyla sebzenin kendi tadının da korunmasını sağlamıştır. Yemek pişirme sanatı, deniz tuzu ve çıtırdayan bir ateşle başlar. Yemek, aşçılığın temel ilkelerine duyarlı biri tarafından hazırlandı ğında, doğal tadını korur. Eğer yemek, pişirilme sonucunda garip ve egzotik bir tat kazanırsa ve bu değişikliğin nedeni yalnızca damağı memnun etmekse, bu sahte bir pişirmedir
Sayfa 144 - Kaos
Bazen bilinçdışını ülkelerin çok iyi çalışan istihbarat örgütlerine benzetirim. Bizi hiçbir şey atlamadan sürekli izler ve her şeyi tek tek kayda geçer. Bu kayıtları kurşun kalemle değil, sabit kalemle yapar. Ondan sonra artık onları oradan kimse silemez. Üstelik oraya kaydettiği şeyleri bize de göstermez. Bir yandan göstermezken bir yandan da bundan sonra yaşayacağımız her şeye o yazılanların kokusu siner.
Sayfa 75Kitabı okuyor
Günaydın
“Yatma seherde uğrarsın derde”
.
Güzel bir şiirin özel bir mısrası
.
Güneş henüz doğarken kalkıvermek, perdeleri açmak, içeri tertemiz havanın girmesini sağlamak, doğanın uyanışını temâşâ etmek, kuşların seslerini duymak, düşünmek, şükretmek ve güne erken başlamak şifadır, paha biçilemez bir nimettir.
.
Vücudumuzun saatini yeniden ayarlamaktır, doğal biyolojik ritme dönüştür, hormonlarımızın bozulmuş saatlerine reset atmaktır, uyku-uyanıklık ritmimizi kapatıp doğru zamanda açmaktır. Vücudumuzun saati ile tabiatın saatini uyumlu hale getirmektir.
.
Seherde uyananlar bir adım öndedir. Zamanı daha iyi kullanırlar, dağıtılan rızıktan nasiplerini daha çok alırlar. Okul ve iş için daha hazırdırlar, daha az dikkatsizlik yaşarlar, gerginlikleri azdır, mahmurluklarını üzerlerinden daha hızlı atarlar.
.
Özetle;
“Erken yat, erken kalk; bu seni sağlıklı, varlıklı ve zeki yapar”
.
Özetin özeti;
“Seher vakti candır, gerisi heyecandır”.
Prof. Dr. Yavuz selvi
Bütün bu pisliklerden, hem başkalarının hem de kendimin kafa karışıklıklarından kurtulmak çok iyi olurdu herhalde, ama ben ölümden korkuyorum, çok korkuyorum.
"Biliyorum, Sen bazen kullarına oyunlar oynayıp onları deniyorsun.
Hoşlanmadıklarına da tuzaklar kurup onları iyice yoldan saptırıyor, içlerindeki ikiyüzlülüğü, kefereliği açığa çıkartıyorsun.
Kafaları karıştırmak da hoşuna gidiyor. Bazen benzeşen ayetler indirip bizleri ortada bırakıyorsun. Biz saftirik kullar da tartışıp duruyoruz, o mu
Sayfa 152 - e-bookKitabı okuyor
Kucaklayıp yaşayamayacağım şeyi kucaklamaya çalışmam bir hataydı. İyi yaşamanın bitirmen gereken şeyleri bitirerek yaşamak anlamına geldiğini bu defa öğrendim. Ne kadar çok insan korktuğu için, başkaları ne der diye endişelendiği için, ya pişman olursam diye düşündüğü için bitirmeye cesaret edemeyip geçiştiriyor, biliyor musun?
Sayfa 260 - Athica YayınlarıKitabı okudu
Tanrı herhangi bir dine sahip olmamızı isteseydi ve gerçekten güçlü olsaydı, ya da daha uygun bir deyişle, Tanrı gerçekten varolsaydı, bize emirlerini böylesine garip bir yoldan ulaştırır mıydı? O na nasıl hizmet etmemiz gerektiğini, aşağılık bir haydut aracılığıyla mı gösterirdi? Bana sözünü ettiğiniz bu Tanrı, yüceyse, güçlüyse, adilse, iyiyse, ona hizmet etmenin ve ona saygı göstermenin yollarını bilmeceler ya da öyküler aracılığıyla mı öğretmek isterdi bana? Gezegenlere ve insan kalbine hareket veren bu hükümdar bizi, içimizden birini kullanarak veya bir diğerinin içine yerleşerek eğitemez ya da ikna edemez mi? Günün birinde ateşin çizgilerine, güneşin kalbine, hoşuna giden ve bizim de uymamızı istediği kanunu yazabilir; evrenin bir ucundan diğerine, bunu hem gören, hem okuyan insanlar, boyun eğmemeleri halinde suçlu kabul edilebilirler.
Ama isteklerini, Asya’nın ücra bir köşesinde bildirmek; mürit olarak, en düzenbaz, en acaip halkı seçmek; doktrini, anlaşılmasını imkansız kılacak kadar karmaşık sunmak; bilgiyi çok küçük bir zümreye yüklemek; diğerlerini yanlışlara terk etmek ve burada kaldıkları için cezalandırmak... Yo hayır, Thérèse, hayır, hayır, tüm bu saçmalıklar bize kılavuzluk etmek üzere yaratılmamış: Bunlara inanmaktansa bin kez ölürüm daha iyi.
eski sevgililerimin hiçbiriyle görüşmüyorum. insanların çoğu herkesle arayı iyi tutmayı tercih ediyor. bense arayı açmayı tercih ediyor gibiyim; muhtemelen başlangıçta büyük bir yakınlık kurmadığım için. bazen tüm eşyalarımı dairelerinde bırakıp ortadan kayboluveriyorum. pılımı pırtımı toplamaktan, taşınmaktan, kaçınılmaz ayrılık sonrası konuşmalarından, bu konuşmaların gitmeyeyim diye ağlamaklı yakarışlara dönüşmesinden, bu uzatmalı sürecin tamamından nefret ediyorum; en çok da, onunla yatmak istediğimiz günleri çoktan unuttuğumuz, bize artık dokunmasına bile tahammül edemediğimiz biriyle aramızda hâlâ bir bağ olduğu yalanını sürdürmekten nefret ediyorum.
Kelime oyunu mu, karmaşık hislerin aksı mı? Bir de iç döküntüsü...
Bu kitaba nerede rastladığımı hatırlamıyorum ancak ilk kez 2017'de okumuştum. O zamandan beri kitabın bende bıraktığı his hep hatırımdaydı. "Hah"ın bendeki yeri kişisel hikayemle ilgili de olabilir ama 
Birgül Oğuz 'un özgün ve bir o kadar da şiirsel kaleminin bundaki payı yadsınamaz.
Hah, ne kadar öykü kitabı olarak
