Prof. Dr. Oktay Sinanoğlu komada sevenlerine duyurulur
Prof. Dr. Oktay Sinanoğlu bakım evinde son gün taburcu edilmeden bir gün önce beslenme tüpünün içindeki gıdaların akciğerlerine dolması ve zannerdersek geç farkedilmesi üzerine komaya girdi. Solunum cihazına bağlı yaşatılıyor. elini ayağını oynatabiliyor, söylediklerimizi de anladığını
Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye
Bir Yudum Kitap
Bazı vakit hayatımız kocaman, yalnız bir limana dönüşüyor. Hani en güvenilir bildiğimiz gemiler dahi bir sabah kaybolup gider, bilirsiniz işte. Bazılarının da halatını biz çözeriz, yenileri gelir diye bekleriz, bekleriz, bekleriz. Dominguez, "Kitap, tıpkı bir limana sessizce yanaşan bir gemi gibi..." der, gülümsetir. Kitaplar
Huzurevinden Mektup Var
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya. Eskiden yaşlılarımızı kapatmazdık başka yerlere. Onların yüzü suyu hürmetine belalar def oluyor der, onları nimet bilirdik. Boyunlarını bükük bırakmazdık.
Dışarıdan