“umarım hiçbir şey seni bu kadar kederlendirmez anne,” dedi, keder fikrini yanındaki canlı, neşeli yaratıkla özleşleştiremeyen gilbert. en yükseğe uçabilenlerin aslında en derine dalabilenlen kimseler olduğundan ve hayattan en çok zevk alan ruhların, aynı zamanda en çok acı çekenler olduğundan habersizdi.
“ben oscar wilde türü günahkârlardanım.”
sınıflarının dışında yaşamak zorundaydılar, parasız ve ilişkisiz; ölene kadar çalışmalı ve birbirlerine destek olmalıydılar. ama ingiltere onlarındı. bu ve arkadaşlıkları onların ödülüydü. ingiltere’nin havası ve gökyüzü onlarındı, boğucu küçük birer kutunun sahibi olan, ancak kendi ruhlarının sahibi olamamış ürkek milyonların değil.